Jakie pióro dzisiaj kupiłeś?

[Gość Zero]

A to może i ja się pochwalę moim zakupem. Co prawda nie przyjechał jeszcze, ale jest w drodze. 

[tsyrawe]

Będzie trochę pucowania.

[aoirghe]

Takie. 

Już jest w drodze z Paryża.

zdrówka

Cudo! Trochę wiosny tej jesieni

[konis]

Dziś takie.

zdrówka

[bavarsky]

No nie mogę zdzierżyć dnia, kiedy postradałem w niewyjaśnionych okolicznościach, mojego Lamy Safari Matte Black. Cóż dopiero wczoraj nabyłem Lamy Al-star black - aluminiową wersję Safari ;

 

Edytowano Listopad 1, 2013 przez bavarsky

[Ann_gd]

... mam i ja

[Uczeń Czarnoksiężnika]

Ja mam Lamy Safari Czarny Mat z czarną stalówką, ale przyznam, że jak sobaczyłem nowego Al Star to też zaczął mnie kusić. Pięknie wygląda. Ale po co mi trzecia Lama?

[Ann_gd]

[...] Ale po co mi trzecia Lama?

pytanie nie na miejscu, przecież jest Ci ona niezbędna!

[bavarsky]

Ja preferuję posługiwać się jednym piórem. Takoż jedno posiadam.

Miałem niby nabyć Pelikana M400, ale stwierdziłem że to nie dla mnie. Wolę pisać, niż do niego [o zgrozo] wzdychać.

Edytowano Listopad 2, 2013 przez bavarsky

[Nicpon]

Ja też preferuje pisać jednym piórem, szczerze powiedziawszy to pisanie dwoma w tym samym momencie wydaje mi sie zdziebko nie wygodne i nie praktyczne;) A tak na serio to jedno pióro by mi wystarczyło, gdyby od razu okazało się dla mnie taką piórową nirvaną... A tak to cały czas poszukuję

[bavarsky]

Jako że w pracy i po pracy sporo piszę, stawiam na wygodę użytkowania.

 

Lamy Safari używałem bez przerwy przez okres prawie 2 lat. Z piórem obchodziłem się z należytym 'sznytem', tym niemniej bez zbytecznej przesady.

I muszę przyznać, iż produkt ten jest klasa wykonany. Zero rys, przebarwień na korpusie od potu z palców, stalówka co ciekawe po czasie wpasowała się również w moją "dłoń".

 

Jako praktyk, nie kolekcjoner, raczej stawiam na wygodę użytkowania i to pióro jest pod tym względem ergonomicznym majstersztykiem.

[Rittel]

Ja też preferuje pisać jednym piórem, szczerze powiedziawszy to pisanie dwoma w tym samym momencie wydaje mi sie zdziebko nie wygodne i nie praktyczne;) A tak na serio to jedno pióro by mi wystarczyło, gdyby od razu okazało się dla mnie taką piórową nirvaną... A tak to cały czas poszukuję

To implikuje też w praktyce pisanie tylko jednym atramentem. Niewykonalne

[N.I.B.]

O, to, to! W 100% zgadzam się z Rittelem
A zacząłem od etapu "hmm, dostałem pióro, może by jakoś tego użyć". Kiedy to było...?

[Alveryn]

Wiekowe pióro: http://www.ebay.pl/itm/Vintage-Fountain-Pen-AIKEN-LAMBERT-CO-Mother-of-Pearl-Gold-in-Case-/261315469277

[MrSteelNib]

Pisanie jednym piórem, to jak słuchanie tylko jednej płyty. Być może wykonalne, ale nie dla mnie. Ja lubię płodozmian

[marwis]

Pisanie jednym piórem, to jak słuchanie tylko jednej płyty. Być może wykonalne, ale nie dla mnie. Ja lubię płodozmian

Tu się nie da nic zaplanować. Pojawia się tyle nowych, przypadkowych rzeczy do kupienia, sprawdzenia.

 

Sam kiedyś uważałem, że 2-3 pióra każdemu wystarczą. I dalej tak uważam. Każdemu tak, ale mi już nie....   Zauważam jednak pewną prawidłowść. Odrzucam po wypróbowaniu pióra i atramenty, które nie przypadły mi do gustu. Nie wracam. Na przykład, od jakiegoś czasu próbuję się przekonać do pewnego Gentlemana i chyba się nie polubimy. Rolę z użytkowej na dekoracyjna zmienią kałamarze MB. Ot, taka moja przypadłość.

Edytowano Listopad 3, 2013 przez marwis

[bavarsky]

Pisanie jednym piórem, to jak słuchanie tylko jednej płyty. Być może wykonalne, ale nie dla mnie. Ja lubię płodozmian

 

To trochę nietrafione porównanie. Moim zdaniem.

 

Pisanie jednym piórem, "szlaczków na dobrym papierze", ma jednak nie wiele wspólnego z  słuchaniem muzyki; gdzie obcujesz z jakąś formą sztuki, wytworem czyjegoś umysłu. Słuchając Nirvany, nie patrzysz na ich sprzęt którym grali, na markę strun, pałeczek do perkusji. Po prostu słuchasz.

 

W myśl zasady, możesz napisać klasa powieść długopisem/ołówkiem za groszy parę i popełnić coś co nie jest warte uwagi piórem za kilkaset zł.

 

Pióro stanowi bardzo ważny przyczynek w historii rozwoju piśmiennictwa. Czy jednak Ja chciałbym je kolekcjonować? Raczej nie.

Ale to ja, co nie zmienia jednocześnie faktu iż podziwiam i bardzo lubię czytać niektóre opowieści zawarte na tym forum, a związane z wieloma aspektami tego szczególnego przedmiotu.

 

Na zakup 'ponowny' Lamy Safari/Al-Star, zdecydowałem się z jednego powodu. To pióro świetnie pisze i kosztuje ułamek ceny Pelikana M400, a za zaoszczędzoną resztę wolałem nabyć sobie parę książek poświęconych administracji KP za XIX wiek.

 

Pozdr.

b.

Edytowano Listopad 3, 2013 przez bavarsky

[Inekane]

Pisanie jednym piórem, "szlaczków na dobrym papierze", ma jednak nie wiele wspólnego z  słuchaniem muzyki; gdzie obcujesz z jakąś formą sztuki, wytworem czyjegoś umysłu. Słuchając Nirvany, nie patrzysz na ich sprzęt którym grali, na markę strun, pałeczek do perkusji. Po prostu słuchasz.

 

W myśl zasady, możesz napisać klasa powieść długopisem/ołówkiem za groszy parę i popełnić coś co nie jest warte uwagi piórem za kilkaset zł.

 

Ale tu nie chodzi o to co się pisze ale o wrażenia podczas pisania. Samo obcowanie z pięknymi przedmiotami (wytworem czyjegoś umysłu bo ktoś to zaprojektował a i często również nie maszyn ale rąk przy tworzeniu) jest inspirujące i po prostu przyjemne...

[Murio]

Ale tu nie chodzi o to co się pisze ale o wrażenia podczas pisania. Samo obcowanie z pięknymi przedmiotami (wytworem czyjegoś umysłu bo ktoś to zaprojektował a i często również nie maszyn ale rąk przy tworzeniu) jest inspirujące i po prostu przyjemne...

 

A używane pióra to tak jak używane gitary (no, prawie ). Kupujesz, o ile zadbane - wszystko działa. Podłączasz, zaczynasz grać... I niemal czujesz, że ten sprzęt ma duszę. Zastanawiasz się, co poprzedni właściciel (właściciele) grali, co myśleli podczas gry. To jest cholernie inspirujące. A każdy egzemplarz ma własną "duszę". Inna gitara i od razu muzyka ma inne brzmienie bo wprawia w inny nastrój. 

 

Jednym piórem popełnisz rozprawkę na j. polski, drugim narysujesz fajny projekt, trzecim pokonasz Sapkowskiego popełniając coś lepszego niż "Wiedźmin". Nie dlatego, że się tym pisze lepiej. Dlatego, że każde pióro wprawia Cię w inny nastrój A zabawa kolorami atramentów (czyli strunami i brzmieniem w gitarze) tylko to wzmacnia (a posiadanie kilku piór - zachęca do eksperymentów)

[bavarsky]

Ale tu nie chodzi o to co się pisze ale o wrażenia podczas pisania. Samo obcowanie z pięknymi przedmiotami (wytworem czyjegoś umysłu bo ktoś to zaprojektował a i często również nie maszyn ale rąk przy tworzeniu) jest inspirujące i po prostu przyjemne...

 

Ja jestem trochę drętwy na takie wrażania. To może dlatego. Dziewczyna o zgrozo też do mnie tak mówi.  Ale to kobieta, empatia i te sprawy. Trzeba jej wybaczyć

 

Jedynie co mnie rusza to książki. Zwłaszcza te stare. na papierze czerpanym, żeberkowym wydawane.

 

Ostatnio trafiła mi się antologia prac historyka papiernictwa profesora Włodzimierza Budki. Na uwagę zwrócił moją uwagę tekst źródłowy zamieszczony po raz pierwszy w Przeglądzie Papierniczym [nr z czerwca 1950 r.], pt. Nieznana rozprawa o papiernictwie z połowy XIX stulecia.

Jest to w sumie kompletna instrukcja jak wykonać papier czerpany, podzielona na rozdziały np. O szmatach i zapasach tychże, o przerabianiu szmat, o rznięciu szmat i machinie rębacz, o mieleniu szmat itp.

Edytowano Listopad 3, 2013 przez bavarsky

[Uczeń Czarnoksiężnika]

Ale tu nie chodzi o to co się pisze ale o wrażenia podczas pisania. Samo obcowanie z pięknymi przedmiotami (wytworem czyjegoś umysłu bo ktoś to zaprojektował a i często również nie maszyn ale rąk przy tworzeniu) jest inspirujące i po prostu przyjemne...

 

Nigdy nie kupowałem pióra z chęci obcowania z pięknymi przedmiotami. To trochę podpada pod kolekcjonerstwo, zbieractwo - kupuję bo jest ładne, ew. mam niebieskiego, zielonego to muszę mieć i czerwonego do serii.

Mi po prostu zależy na doskonałym piórze, żeby odpowiadało mi estetycznie, bardzo dobrze pisało, żebym dobrze się czuł użytkując taki przedmiot. Na początku też uważałem, że 2-3 pióra są wystarczające i nadal tak uważam. Na drodze poszukiwań tego idealnego nazbierało mi się ich trochę więcej. Choć staram się używać regularnie wszystkich to w częstszym użyciu są zwykle właśnie te 2-3 najbardziej ulubione. Reszta okazyjnie, żeby atrament nie przysechł przy dłuższym nieużywaniu.

 

Podziwiam ogromne kolekcje niektórych forumowiczów, rozumiem ich, ale tu już czynnik użytkowy schodzi na dalszy plan a przeważa dusza zbieracza, kolekcjonera.

[Akszugor]

Ja jestem trochę drętwy na takie wrażania. To może dlatego. Dziewczyna o zgrozo też do mnie tak mówi.  Ale to kobieta, empatia i te sprawy. Trzeba jej wybaczyć

 

Jedynie co mnie rusza to książki. Zwłaszcza te stare. na papierze czerpanym, żeberkowym wydawane.

 

Ostatnio trafiła mi się antologia prac historyka papiernictwa profesora Włodzimierza Budki. Na uwagę zwrócił moją uwagę tekst źródłowy zamieszczony po raz pierwszy w Przeglądzie Papierniczym [nr z czerwca 1950 r.], pt. Nieznana rozprawa o papiernictwie z połowy XIX stulecia.

Jest to w sumie kompletna instrukcja jak wykonać papier czerpany, podzielona na rozdziały np. O szmatach i zapasach tychże, o przerabianiu szmat, o rznięciu szmat i machinie rębacz, o mieleniu szmat itp.

 

W większości szkół plastycznych uczą jak zrobić papier czerpany.

Do tego uczniowie często sami eksperymentują

[aoirghe]

Jak wielu z Was, przedmioty piękne lubię użytkować (nie osiągnęłam wyższego poziomu cywilizacyjnego, gdy piękno staje się bezinteresowne, i pewnie już nie osiągnę). I tu pojawia się problem: tyle pięknych piór, aż prosi się by pisać, pisać, pisać... tylko nie ma co! Używam jedno, drugie, w porywach trzecie... dla następnych nie starcza zadań, w końcu dziś aż tak dużo się ręcznie nie pisze. Jak sobie z tym radzicie?

[Inekane]

Ja zaczęłam pisać listy do znajomych. Lubię również piórem rysować, to zawsze jakaś forma urozmaicenia od ołówka i digital paintingu. Tu przydaje się mieć kilka piór napełnionych różnymi kolorkami

[aoirghe]

A musiałaś przekonywać znajomych do ręcznego pisania? Co do rysowania, to chętnie, lecz niestety totalny brak talentów plastycznych trochę mi psuje przyjemność