bavarsky

Rodowód tych notesów roztacza swoje wici w paryskim pałacu inwalidów. Tam w stolicy Francji były one wytwarzane przez introligatora co to był rzemieślnikiem - słowo które zda się iż jest obecnie archaizmem. Współcześnie została tylko słynna nazwa; do której klasa marketingowa dorobiła legendę jakoby ludzie sztuki rozpisywali się w tychże 'kajetach'. Nie twierdzę bynajmniej że legenda jest fałszywa; wielu pisarzy wspominało czasami o swoich upodobaniach tj. dając wgląd do świata swojej pracowni. Niemniej jak to ujął Sołżenicyn: z "podłym ogryzkiem ołówka i na kawałku postrzępionej kartki" p

Zenith 7 to w zasadzie kopia długopisu Ballograf Epoca. Swoją drogą pamiętam że przez pióro oblałem kolokwium na studiach. Wykładowcy bowiem zamokła kartka z moimi wyliczeniami, atrament się rozmazał i ów nie mogąc poprawnie odczytać moich zapisków, zwyczajnie mi tego nie zaliczył. Na pytanie że to przecież nie z mojej winy się stało, stwierdził że mogłem piórem nie pisać -a długopisem jak reszta. Z docentem nie wypada się kłócić, takoż po tym incydencie wszelkie kolokwia i egzaminy pisywałem wyłącznie długopisem.

Ja właśnie w tej sprawie miałem pisać Tzn. w ostatnich trzech? latach dwa razy wylał mi wkład Parkera typu T instalowany w długopisach Jotter. [dodam że piszę tym długopisem często tj. nie ma on dłuższych przestojów]. Dla świętego spokoju od jakiegoś czasu pisuję pewnym wkładem Zenita. Niemniej w szafce zalegają wkłady sprzed 10 i więcej lat, głównie Zenita ale są i dwa Parkera, które trzymają się względnie dobrze, tj. dalej da się nimi pisać nie ma żadnych rozlań. Przeszukałem fora anglosaskie i okazuje się że podobnych uwag co do jakości współczesnych wkładów firmy Parker, jest dosy

W prawym rogu obok myszki o ile mnie wzrok nie myli jest pudełko a w nim seria ołówków Hardtmutha z obsadką tj. króciutkie ołówki dostosowane do tejże obsadki.

Mam jedno pióro. Niemniej nie chcę zrzędzić ale przedziały w tej ankiecie są źle zrobione. Zbiory się nachodzą. Winno być: 1 2-10 11-20 21-50 etc.

Miałem Vario L czas temu. I muszę to powiedzieć. Jest to najgorszy ołówek serii TK, jakim kiedykolwiek pisałem. Korpus bardzo długi, lekki - tani plastik i wykończenia... Uwielbiam natomiast tańszy i moim zdaniem perfekcyjny zielony ołówek serii TK-FINE 9715. Oczywiście to tylko moje zdanie. Nie żebym zniechęcał, bo a nóż Przedmówcy Vario L, przypadnie do dłoni i będzie bardzo uradowany mogąc nim zapisywać strony.

x2

A tak ostatnio wpadł mi w dłonie ołówek automatyczny Staedtlera Mars micro 0.5 mm. Ot przyznać muszę że dość wygodnie się nim zapisuje stronice.

Też racja Szanowny Przedmówco. Ja tylko jeszcze, korzystając z okazji pozdrawiam, 'krajankę' foxy :]

W sumie racja. Imperator Aleksander II na ten przykład - niczego sobie, głowa tęga; a i zarost jak z journala.

Erzherzog rbit9n.

Historycznie to było 1.17 mm tj. 0.046 cala, jaka obowiązywała od końca XIX stulecia. O ile pamiętam to Brytyjczycy trochę namieszali w numeracji. Jeżeli chodzi o tolerancję średnicy w przypadku różnych typów pręcików; to tutaj muszę zmartwić. Dave na swoim blogu podaje iż grafity 1.18mm / 1.1mm / 1.15mm / 1.2mm, w zasadzie winny pasować do większości ołówków które mają zapotrzebowanie na podobną średnicę - to się zgadza - jeżeli założymy że mechanizm podawania grafitu działa poprzez naciskanie skuwki. Natomiast flagowe ołówki Eversharpa, które miały mechanizm podawania obrotowy, a na

W sumie to mam jedno pióro.

A też racja. Chociaż troszkę to też jest tak iż nastąpiła mitologizacja pewnych przedmiotów. Np. taki Nabokow, pisywał ołówkami... w zasadzie to byle jakimi, byle by miały miękki grafit i były "krótkie" [ów to Człek, łamał ołówek na dwa, czasem trzy kawałki] - o wiele ważniejszą sprawą od ołówka w tym względzie, był 'katalogowy' sposób pracy Autora 'Lolity'. Tutaj polecam rozprawkę Henryego Petorskiego, The Pencil, A History of Design and Circumstance, New York 2010 [naturalnie istnieją również wcześniejsze wydania]. Cesarz Rosji, Król Polski, Aleksander II, był np. wielkim miłośnikiem o

Obok Mongol'a "480 #23/8 round", ołówek Eberhard Faber Blackwing był ulubionym przyrządem pracy Steinbeka.