Thay

Co dotyczy zarówno pióra jak i właściciela?

No to - byle do soboty!

Oby w tym miejscu było światło!

Za taka kasę? Musi!

A może być Jelcz? Te platformy dla wojska też mają swój urok. A Muki... może, kiedyś...

Wow! Gratuluję! Piórka...i tak w ogóle...

No, proszę. Kto by pomyślał, że Sheaffer Legacy 2 wzbudzi takie uczucia! Wiem, że Ariel ma z nim na pieńku, ale bez przesady. To nie jest AŻ TAK złe pióro.

Montblanc 149 to spaniałe pióro, dla wieku ukoronowanie produkcji firmy. Współczesne są dla mnie za duże, trochę nieporęczne. Wersja z lat 50. była krótsza, ale stalówka takiej samej jak dziś wielkość, co sprawiało, że wyglądała naprawdę potężnie. Celuloid czy żywice - wolę celuloid. Ciepły w dotyku i nie taki kruchy w razie upadku. System napełniania... W l. 50. teleskop pozwalał nabrać sporo atramentu, ale w związku ze skomplikowaną budową był dosyć awaryjny. A jak się trafi NOS - tłok korkowy do wymiany. W sumie, do codziennego użytku wybrałbym... Mb 146.

Z tego co wiem, tak. Aleksandra - nie.

Tam były nawet różnice w systemach napełniania! Ot, taki z... dzwoneczkiem!

Oczywiście, że jest. Kiepską recenzją. Dlatego to jest aż dekada!

To nie wyrób z Ćmielowa. Jasne, że nie można piórem grać w rzutki (zazwyczaj...), ale przy mormalnej eksploatacji nie może się... rozpadać. A przynajmniej - nie powinno.

Czyli tak do dziesięciu... Sporo. Ale - OK! Wytrzymamy jakoś tę dekadę. Może Twój zapał nie wygaśnie.

Ta, przeczytasz... Ale ma pewno wypożyczoną z biblioteki miejskej, do których trafi cały nakład, bo coś z tymi cegłami zrobić trzeba.

I utniemy stalówkę! Na żywca! A co!

Witamy serdecznie na PWF!

Bo by się rozpadł? Czytałeś, jak niewiele trzeba...

Moglibyśmy zbierać... Aurory 89? Chodzi mi o pozostawienie nazwy kultowego pióra dla... innego. Marketing.

No, a absolutnie żadna z tych przypadłości nie występuje w moim egzemplarzu Intrigue. A to w końcu potomek w linii prostej (zstępny? ).

Witaj na PWF! Dobrej zabawy!

"Ostry dyżur" - sceny pominięte ze względu na zbytnią drastyczność!

Jedynka jest tylko jedna (wbrew oportunistycznemu stanowisku stomatologów ) i jest nią... Obawiam się, że co użytkownik to inne zakończenie tego zdania.

To bardzo dobry pomysł. Jeśli nie zwrócimy na to bacznej uwagi, okres PRL-u stanie się wkrótce równie tajemniczy dla miłośników piór jak międzywojnie, gdzie mozolnie odtwarzamy historię z zachowanych fragmentów pamięci... Znaczy... napisz tę recenzję, proszę!

W moim przypadku jest tak - pióra nie da się z jakiejś przyczyny naprawić, pióro wylatuje. Jeżeli naprawa wiąże się nawet z ryzykiem zniszczenia pisadełka - ryzykuję. Mam parę piór, które leżą uszkodzone. Albo sie je naprawi, albo same zostaną dawcwmi .

Na pewno 146, 644, 444 (Montblanc bez czwórki w nazwie jest jakiś niepełny ).