Parker Jack-Knife Safety

[Alveryn]

Cały weekend grzebałem przy jakichś obcych piórach, efekt tego grzebania póki co znikomy, więc na poprawę humoru postanowiłem sobie uruchomić coś własnego ze wcześniejszych zakupów. Z próbnego rozruchu wyszła minirecenzja, więc spieszę zamieścić.

Papier Rhodia, atrament Sailor Jentle Blue. Ten czerwony połysk nie jest wynikiem przekłamania aparatu.

Pióro o wielkości zbliżonej do Duofolda Jr., ale szczuplejsze. Stalówka oznaczona PARKER LUCKY CURVE PEN 2.

'Lucky curve' okazał się naprawdę szczęśliwy, bo nadal jest na swoim miejscu, nieuszkodzony.

[8868]

Czy to pióro było oryginalnie brązowe, czy jest to po prostu wyblakły czarny?

Jako laik zapytam, jak się nosiło pióra z takim uchwytem na skuwce? Na łańcuszku?

[Alveryn]

Na łańcuszku.

Oryginalnie było czarne. Większość ebonitowych piór z początku XX wieku jest obecnie albo oliwkowa, albo czekoladowa. Chyba, że ktoś je w międzyczasie pomalował.

[Thay]

Albo miał mnóstwo cierpliwości i się dopolerował do czarnego.

Bardzo fajne pióro. Dużo musiałeś robić by ruszyło?

[Alveryn]

Tylko gumka i blaszka; taki deser. Jedyna "trudność" to konieczność wyjęcia przycisku i zamontowania blaszki od góry, bo pióro jest wąskie i przy zakręcaniu korpusu blaszka urywała gumkę.

[Alveryn]

Uzupełnienie recenzji #1

Po krótkim używaniu ujawniła się pewna "przypadłość": jeśli pióro trochę poleży, wymaga krótkiego przytrzymania stalówką w dół, zanim zacznie pisać. Nie jest to kwestia zwykłego zaschnięcia atramentu (dziura w skuwce), bo "fleksowanie na sucho" nie przyspiesza rozpisania. Najwyraźniej Lucky Curve działa lepiej, niż powinno, i całkowicie odcina dopływ w pozycji poziomej. Już wiem, dlaczego z czasem z tego zrezygnowano, a przy okazji wizyt w serwisie - urywano.

Jak dla mnie - fajne. Nie noszę zabytków w teren, a w domu zwykle nie piszę na czas - mogę zaczekać.