TomaszSz

Dzięki za porównanie.

Zielonym #2 piszę na codzień i to jest ta typowa, nudna zieleń ogólnych zastosowań, która mi odpowiada. Zaprezentowana w teście trawka jest dla mnie zbyt jasna, acz zgodzę się z tezą, że pasuje do pory roku i młodych listków na drzewach.

Dofrunął do gniazda mego nowy Ptaszek. Tym razem to 100N z trochę innym niż typowy karbowanym ringiem na skuwce, prązkowanym klipsem i stalówką CN. Wydaje się, że można ze sporym prawdopodobieństwem datować go na lata czterdzieste ubiegłego stulecia.

Co prawda nie dziś, a w sobotę na Pen Show Poland zakupiłem dwie flaszeczki limitowanej edycji KWZ Ink wydanej właśnie na okoliczność PSP. Zakupiłem i jestem niezmiernie kontent jako, że spełnił w 100% moje oczekiwania jakie miałem po prezentowanych przed premierą testach. W moich zieleniach jest na dziś absolutnie numero uno. Podziękowanie dla wykonawców. Kawał świetnej roboty.

Jest tylko ze zdjęciami tej zieleni jeden problem... kwestia monitora na którym zdjęcie oglądamy. Sprawdzałem na trzech różnych i na każdym jest trochę inaczej. Oczywiście najlepiej  jest w... rzeczywistości.

Zaplanowałem sobie na tę okoliczność całą sobotę :-).

Szkoda, że nie będzie identyfikatorów. Jak pokazuje praktyka konferencyjna kapitalnie ułatwiają poznawanie się, nawiązywanie kontaktów tudzież integrację :-)). Może warto przywieźć jakieś swoje z wymienionym wkładem?

@alrun dzięki za recenzję i za równie przydatne porównanie. Wygląda na to, że ciemna mocno jest ta zieleń. Jednakowoż grunt, że nadal zieleń.

Mój ci on ma być bo lubią być zielenią zatankowane moje zielone Ptaki. Tylko, żeby nie zabrakło... 150 to chyba nie jest zbyt duży nakład? Jak to bywało drzewiej?

Witaj na pokładzie. O inkaustach znajdziesz tu moc informacji i solidnej wiedzy.

Autokorekta... długopis jest w rzeczywistości... ołówkiem... nie wiem jaka podświadomość zadziałała przy pisaniu posta 🙂

Czołem, słuszna zaiste decyzja, słuszna 🙂

Cześć i czołem. Powitać na Forum. Chętnie zapewne usłyszymy coś więcej o Twoich "produkcyjnych"  zainteresowaniach.

Witaj @kuchar1982. Ciekaw jestem Twoich opowieści. A co do sekcji w 150tce. Może warto spytać któregoś z naszych pen doktorów czy dałaby się zrobić a jeśli tak to za jakie pieniądze. Ja ostatnio naprawiałem swojego, odziedziczonego po Tacie Pelikana MK10. Inwestycja praktycznie mało sensowna gdyby nie... wartość sentymentalna. Cieszę się, że znowu pisze.

Witaj w świecie tych, którzy podobie jak Ty zapadli na przypadłość piórozą zwaną. Różne są jej stadia i głębia rozwoju o czym niechybnie się przekonasz. Wszystko przed Tobą :-).

Aaaaa... i bardzo mi się spodobało to co napisałeś o cyt.: kulturze słowa pisanego.  To jest kolejny powód dla którego warto tu być

Dwoma rękami uzbrojonymi w pióra podpisuję się pod tym co napisał @Topaz. To jest kwintesencja naszego zakręcenia piórozą zwanego. W decyzjach wiekopomnych Forum i Jego wiara na pewno Ci pomogą. Pytaj, pytaj bez krępacji. A po realizaciji pochwal się niezwłocznie.

Jak już zamówienie dotrze do Ciebie i przetestujesz napisz czy rzeczywiście jest wodoodporny i jak bardzo.

Czołem Macieju. Będziesz się tu czuł nad wyraz dobrze... bo wszyscy tak mamy z tym magicznym uczuciem jak sądzę  .

Ta sympatyczna parka przyleciała już jakiś czas temu tylko jakoś okazji nie było, żeby zdjęcia wykonać i się na Forum pochwalić. Szylkretowy Pelikan 500 w doskonałym stanie, bez przetarć, zarysowań, wgniotków i innych nieprzyjemnych akcentów. Dopieszczony przez kolegę Sticky'ego. To bez dwóch zdań ozdoba mojej skromnej ptasiej kolekcji.

Jak bardzo "prawie"? Pytam bo swego czasu, dawno temu,  turkusy bodajże Watermana (nie pamiętam niestety, a może Parkera?) towarzyszyły mi na równi z zieleniami. Może czas byłoby wrócić do historycznych barw.

No i oczywiście jak się rzeczony Pelikan niebieski zachowuje w... Pelikanach? Z teorii i wspólnej marki wynikałoby, że nie powinno być kłopotów jednakowoż...

Witaj. Trudno się nie zgodzić z @Klerk. Wiem coś o tym bo od samego początku odczuwam objawy piórozy, a niektórzy z bardziej doświadczonych Kolegów diagnozują stan mocno zaawansowany. Tak czy inaczej... korzystaj i baw się dobrze.

Zakręcanie skuwki na tył korpusu... to dla mnie ciekawostka i dotąd nie spotkana funckonalność (no fakt, że doświadczenie mizerne). Czy to jest cecha unikalna tego pióra czy można ją jeszcze gdzieś odnaleźć?

@Janmax dzięki za info. Co prawda niebieskość nie jest aktualnie w kręgu moich barw (dziś obowiązują głownie zielenie), jednakowoż w bliżej nieokreślonej przyszłości... kto wie.

Z Parkerami nie mam szczególnego doświadczenia, natomiast KWZ, Edelstein i Iroshizuku nie sprawiają mi zawodu.

Czołem 🙂

1 godzinę temu, mihauk napisał:

PS: możliwe ze niektóre z tych piór będą na sprzedaż bo chyba wypatrzyłem pisadło dla którego chętnie pozbędę się części piór)

Daj znać jak postanowisz pozbyć się niektórych Ptaszków. Kto wie, może któryś znalazłby przytulne miejsce :-)

5 godzin temu, syrius napisał:

Jest coś w tych piórach, w moim przypadku tak "przylgły" do mnie że od 30 lat nie mogę się z nimi rozstać, czym bym nie pisał i tak wracam do tych piór. Też mam takie wrażenie że te stare, chińskie "klony" są lepsze od dzisiejszych, nie pod względem użytych materiałów, tu nie widzę różnic, stare mają lepsze stalówki, dokładniej wykończone spływaki. Na dzień dzisiejszy używam dalekiego kuzyna Hero 612 z lat 90, te same odczucia, pisze gładko, nie zbyt cienko, bardziej F jak EF, nie grymasi z doborem atramentu, nie wysycha, pióro leciutkie.

Mam jeszcze do zalania i uruchomienia drugie ze znalezionych w szufladzie Taty piór czyli Hero 571. O efektach zapewne napiszę. Nie będę ich używał do codziennej pisaniny,  jako że mają dla mnie wartość sentymentalną i chcę je zachować sprawne nie ryzykując jakiegokolwiek uszkodzenia. Oczywiście od czasu, do czasu, z sentymentu... tak dla przypomnienia sobie rodzinnych historii 🙂.

No i jest jeszcze jedno, które wróciło z gruntownej renowacji u @stickyfinger czyli Pelikan MK10, prawdopodobnie pochodzący z... Pewexu :-).

A tak wygląda ciąg dalszy historii "tajemniczych francuzów".

Jednym z liderów na rynku był Waterman. I właśnie na piórze Waterman 42 są wzorowane (a w zasadzie lepiej powiedzieć są jego dokładną, nie tylko co do wyglądu, ale konstrukcji szczegółów mechanizmu, francuską kopią) rzeczone pióra. Materiał, z którego są wykonane to czerwony ebonit Red Mottled Hard Rubber w wersji woodgrain czyli z nieregularnymi wzorami przypominającymi słoje drewna. Uważany przez niektórych za jeden z najładniejszych. Pióra pochodzą najprawdopodobniej z lat dwudziestych zeszłego wieku. Widoczna na zdjęciach stalówka złota została założona w ramach wykonanej renowacji. Stalówka szklana została założona przez jednego z kolejnych właścicieli (powód nieznany). Skuwka w piórze ze szklaną stalówką została dorobiona przez pendoctora - wygląda jakby była taka od zawsze 🙂

Dziś dla odmiany - "chińczyk" sprzed lat czyli Rainbow 202. Wyszperany z głębi ojcowskiej szuflady po kilkunastu (!!!), tak szacuję, latach leżakowania. Odmoczony, wyczyszczony, przepłukany razy kilka, a następnie zalany KWZ niebiesko-czarnym. Ruszyło od pierwszego dotknięcia do papieru. Żadnych przerw, zacięć, kleksów... nic. Po prostu zaczęło pisać jakby było używane wczoraj. 🙂  A wydawałoby się, że takie niepozorne, budżetowe pióro. Ale może i czasy takie były, że nawet tanie rzeczy z Chin miały swoją jakość. W każdym razie dołączyło zarównio do rówieśników jak i do swoich znacznie młodszych kolegów.

A w szufladzie było jeszcze pudełeczko z drugim egzemplarzem, najprawdopodobniej rówieśnik, nówka sztuka nie śmigana, z niezałożoną jeszcze (!) stalówką.

Witaj na pokładzie :-). Nudził się nie będziesz to pewne. A i sporą dawkę wiedzy ornitologicznej też pozyskasz.  Wesołej zabawy i... rozwoju piórozy.