aoirghe

Wspaniale! a nabytek Rittela - przepiękny! Zdradzisz, co to za pióro i jak pisze?

Jakiś zakraplacz Watermana. Ładne.

witaj

Bardzo ładny, soczysty niebieski.

@Aoirghe - muszę zdradzić ci sekret - nie mam Liliputa To ktoś inny cię skusił. Ja pokazywałem ci tego mini DIplomata

Jeśli ów Liliput był w stalowym kolorze (określanym przez producenta jako "gunmetal") i zatankowany miodowym KWZInkiem - to był mój.

No to winowajcą jest Dzik Tak, zauroczył mnie właśnie gunmetal. Widocznie tylko pałętał się w okolicach piórnika visvamitry i na niego padło podejrzenie

Ładny ten Nupoint ale trochę się obawiam, że mógłbym go pomylić z zapałką . Nad Liliputem kiedyś się zastanawiałem ale ponad trzy stówki za takie maleństwo? Nawet za miedziane to trochę dużo.

Markol, gdy chodzi o miłość od pierwszego wejrzenia, to nie ma, że drogi, albo że podobny do zapałki. Serce nie sługa

A myślałem, że mniejsze niż Liliput się nie da Fajne maluszki

Na pewno są cieńsze. Cała produkcja maczanek na ten przykład... O dziwo całkiem wygodnie się nimi pisze.

Moje ostatnie dwa nabytki łączy to, że są mikrusami:

Liliput ma przyjemny w dotyku miedziany korpus i soczystą stalówkę M (dzięki, Daniel, za sprawdzenie!) i zawrócił mi w głowie podczas ostatniego Huba, wyzierając podstępnie z piórnika visvamitry (dzięki, Łukasz!). Przez kilka dni powtarzałam sobie, że przecież nie lubię współczesnych piór. W końcu je zamówiłam. Dla równowagi zaprosiłam do piórnika stare amerykańskie piórko Nupoint, pozłacane, jeszcze mniejsze od Liliputa, chociaż gdy się zakręci skuwki na korpusy, różnica w rozmiarze staje się jakby mniejsza.

Oba pióra są wygodne w pisaniu, oba mieszczą też niezbyt dużą ilość atramentu, co jest zrozumiałe ze względu na ich rozmiar. Natomiast prawdziwa różnica, różnica ogromna, różnica jak stąd do Chicago, polega na tym:

I chociaż Liliput to bardzo przyjemne pióro, dość mokre i nawet odrobinę elastyczne, to... to ze stalówką staruszka Nupointa po prostu nie ma porównania...

U ciebie będzie jeszcze w tym tygodniu

:D:D

witaj

Też się ślinię

Solidna recenzja. Dzięki. Nasunęło mi się pytanie: czy aluminium jako materiał korpusu nie jest podatne na wgniecenia?

witaj odwyk nie okazał się skuteczny...

Zastanawia mnie kwestia konsekwencji w pytaniu najpierw o pióra niezawodne, a kawałek dalej już o ulubione...

Pytanie trzecie bym w ogóle usunął. Jakby tam dodać opcje "śpiąc" - to ona by statystycznie wygrała. Mało kto pisze piórem, pisze czy czyta o piórach dłużej niż śpi

A według mnie to zupełnie logiczne Zaznaczyłabym niemieckie jako niezawodne, ale najbardziej lubię amerykańskie... hm... no tak po prostu jest i co na to mogę poradzić?

Już zamówiłaś, czy nadal sobie wmawiasz, że nie lubisz?

Nadal walczę

Używam sporo atramentów Callifolio i z moich doświadczeń wynika, że niebieskie są suche. Ale nie poczytuję tego za wadę. Są takie pióra, do których potrzebuję wlać nieco bardziej suchy atrament, bo inaczej zalewają. Moim zdaniem pióro i atrament muszą się po prostu dobrać, jak dobre małżeństwo. To, co dla jednego jest wadą, do innego może być zaletą.

Fakt już zacząłem poszukiwania Sailora ze stalówką Music. Pokuszę się o małą korektę - Sailor ten należał do AmcK a nie Akmaca Akmac zaraził mnie Pelikan M805 w wersji transparentnej także też nie jest bez winy.

 

Mnie za to zaraziłeś Sailorem 1911, więc sam bez winy nie jesteś No ale za to wyperswadowałeś rychły zakup Pelikana M405, więc może zostanie Ci wybaczone

 

O tak! Visvamitra stanowczo jest pełen winy, bo i wobec mnie zawinił srodze. Nie lubię współczesnych piór, tymczasem odkąd wzięłam w rękę Liliputa z jego piórnika, to myślę i szukam, i myślę, i powtarzam sobie, że nie lubię współczesnych piór, nawet takich, które tak fajnie leżą w dłoni, nie nie lubię, nawet jeśli świetnie się komponują z notesem i są śliczne, śliczniusie... nie lubię nie lubię NIE LUBIĘĘĘ!

Co pisało na zielono?

A nie był to Sailor ze stalówką Music? Wydaje mi się, że takim właśnie kolorem pisało to pióro, w którym zakochał się visvamitra, a które należało do akmaca

Wypełniłam z przyjemnością dłubiąc w kiwi. Ankieta bardzo fajna. Zgodzę się tylko z Nicponiem, że obowiązek wypełnienia wszystkich punktów zafałszowuje wynik. Również nie mam żadnych doświadczeń z włoskimi piórami, więc nacisnęłam cokolwiek.

witaj

Emocje powoli opadają, więc mogę i ja zebrać myśli oraz podziękować wszystkim za wspaniałe godziny wspólnego macania, testowania i  rozmawiania.

Kasiu, wykonałaś kawał solidnej organizacyjnej roboty i pełniłaś rolę gospodyni z ogromnym wdziękiem, dziękuję!

Felicji dziękuję za przesympatyczną rozmowę (tę w toalecie również ),

Andrew, cieszę się, że Cię wreszcie poznałam "na żywo", sąsiedzie

Inahonowi za propozycję,

Łukaszowi za mnóstwo frajdy z oglądania niesamowitych kolorów,

Ann - dla Ciebie specjalne, podwójne podziękowania: ode mnie i małżonka - wiesz za co...

Piterowi za uprzejmość i serwis piórowy (jeśli czarny niemiecki potwór ma nierówne skrzydełka stalówki, to wielce możliwe, że jest mój),

bosa, Tobie za delikatność i klasę,

Dzikowi za fascynującą opowieść (zdjęcia były niesamowite),

Robertowi i Monice za miłe towarzystwo

I w ogóle wszystkich Was było wspaniale zobaczyć.

Ann, a mogłabyś zabrać konwerter do Rotringa? Obejrzałabym go sobie...

Zatankować się da, po paru przygodach udało mi się opracować bezpieczną metodę, a mianowicie przytrzymuję saszetkę masywnym klipsem od lampy i siup. Ale fakt, łatwiej przelać do pustego kałamarza.

Umówmy się na spotkanie i już będzie FPD jak ta lala

Weż Andrew przestań i nie mów takich rzeczy, bo Warszawiakom zrobi się przykro. Kolezanka pojechała z mężem na grzyby, przywieźli wiadro maślaków i jednego prawdziwka. Jak jej mąż tego prawdziwka znalazł, to niemal ze szczęścia podskoczył. A mówimy o jednym prawdziwku

Jako potomek Kurpiów z puszczy mieszkający na Warmii wśród lasów, a więc grzyby mający niejako w genach, powiem Ci visvamitra, że maślaki to lepsze grzyby od prawdziwków

No i zawsze można we własnym zakresie poszukać w Chinach fajnych flaszek i sobie przelać te atramenty z plastiku

Tak jak Callifolio kupowane w saszetkach. Kałamarz to kwestia niejako drugo-, a nawet czwartorzędna, po jakości, cenie i objętości.

To właściwie kolor szary. Miałabym problem, w który miejscu zeszytu z próbkami atramentów go umieścić... miałabym problem, gdyby stać mnie było na ten atrament, ale ponieważ mnie nie stać, to i problem w cudowny sposób znika