tsyrawe

Myśle że lata pęćdziesiąte. Jake te stare pióra piszą!

Okropność... Jak mozna!

Stadko powiększa się. Dotarł z Japonii Pilot Namiki Custom 823. Już napojony po długiej podróży. Chuda japońska efka. Cieniutko przędzie po papierze; bedzie do drobnych literek i słabych nośników.

Nastepne coś, tez z Japonii, powinno dotrzeć lada dzień.

Dziś Kaweco Sonderklasse.

Dwa lata temu kupiłem model Kaweco Meisterklasse. Świetne pióro z ekstra stalówką.

Opisałem je na starym forum :

http://www.piorawieczne.fora.pl/recenzje-pior,6/2-x-kaweco-model-meisterklasse-model-sport,5256.html

Dziś trafiło do mnie podobne piórko.

 

Kaształt pióra, jaki lubię. Ponadczasowy i klasyczny.

Gdzie są takie sklepy, w których można kupić Cross'a za 1/3 ceny?

Za granicą na pewno, takie bez cła i podatków. Popatrzcie, gdy odejmiemy cła, akcyzy i VAT-y, to nawert z marżą handlową zostaje tylko tyle. Jak ci biedni producenci piór moga przeżyć i jeszcze zarobić? Wprawdze Cross produkuje w Chinach, ale i tak to nie producent najwięcej zarabia.

W rzeczy samej.

To jest relacja prawie LIVE, a przynajmniej na gorąco, sprzed pół godziny.

Tego pióra nie było w moich planach. Ale nie moglem się oprzeć okazji; w prawdziwym, choć bezcłowym sklepie, za około 1/3 zwykłej ceny — to dlaczego miałem się opierać?

Oto on. Ta dam!

Cross Townsend 20th Aniversary Limited Edition, platynowany, stalówka 18k. 

Converter załączony plus dwa naboje. Z napojeniem pióra powstrzymam się do powrotu wieczorem do domu. Naboje sa czarne, a ja czarnego akurat nie chcę.

Musieli zakryć te stalówki, bo brzydkie nieludzko.

Dwa Michały B.

Przyleciały dwa Michały. Jeden mały, drugi mały (a dokładnie najmniejszy). MB 114 i 144.

Nawet zgrabnie się nimi pisze, chociaż ten tyci, to naprawde tyci majstersztyk, ale przyda się w sam raz do notesu.

Wielkość pióra ma znaczenie. Ostatnio używam 200 i 800. To ostatnie lepsze. Stalówka lepsza, na pewno (może dlatego, że większa, a nie dlatego, że złota), ale samo pióro lepiej leży w dłoni i lepiej się prowadzi.

Mam i używam kilku marek. FC świetne oczywiście, ale także bardzo dobre są  Daley-Rowney, ktore ponadto mają tę zalete, że poszczególne kredki nazywaja sie tak samo jak ich farby akwarelowe. Z podobnego rodzaju polecam Derwent Inktense, ale te po wyschnięciu stają się wodooporne tak, jak akryle. Caran d'Ache to też dobra marka i jakość.

Wady tanich marek to: (1) zbyt mało pigmentu a za dużo wypełniacza = słabe kolory i krycie oraz duża twardość; (2) mała trwałość, czyli szybkie blaknięcie.

W The Journal Shop zamówiłem darmowe próbki papierów, m.in. Midori, wysyłka jest za free. Na maila dostałem info że rachunek został wystawiony na 0 funtów, więc chyba działa to i poza UK. Można zamówić po 1 próbce każdego papieru: http://www.thejournalshop.com/free-paper-samples/

No to się obkupiłem. Ostrożnie z tymi linkami, proszę. Skutkują wydatkami. 

LAMY są niezłe.

Ja odpowiem. Gramatura to nie wszystko. Ważny jest jeszcze tzw. sizing, czyli mniej więcej ile "kleju" jest w papierze, na wierzchu i w środku. To rodzaj impregnacji. Weż np. bibułę. może być gruba i ciężka, a wchłaniać atrament jak... bibuła. Oczywiście impregnacja tez waży. Istotne jest także z czego papier jest zrobiony, czy jest celulozowy, bawelniany, czy mieszany. Szmaciane sa najdroższe.

Ciekawe, u mnie Leuchtturm to badziewie. Kupiłem z rozpędu dwa notatniki, a okazało się że mam jeden. Większość z moich atramentów przelatuje na drugą stronę. Ostatnio w pracy chwyciłem jakiś pierwszy lepszy blok z liniowanym papierem, nawet nie wiadomo jakim, i rewelacja.

 

A czy przypadkiem, nie przerywa? Czy to kwestia skanu?

 

 

To kwestia papieru. Ten jest gruby i wyboisty. Gruba faktura pozwala pióru przy lekkim nacisku ślizgać się po górkach i nie wypełniać do końca dołków.

Od dziś będę bardzo "uczony" w kwestii Montblanc.

Dotała dziś kupiona książka "Collectible Stars. Montblanc writing instruments from 1946 until 1979" z dedykacją od autorów.

 

 

Pozwoli mi ona na bardziej planowe zakupy instrumentów z ptasia kupą.

zdrówka

Oraz na udzielanie konsultacji?

Ten pan, Duke 209, przyleciał z Chin. Wesprze Creapera od Noodlera w szkicowaniu. Bardzo się do tego nadaje, choćby przez szeroki zakres grubości kreski. Popatrzcie na szybki przykład.

To jest właśnie F.P.R. (Fountain Pen Revolution) dilli.

Long live Fountain Pen Revolution!

Standardowa EF Lamy?

Teraz dla kontrastu czekam na Baoera 79

Bo różnorodność nie jest zła!

  Ten środkowy model czarny co to? Nie rozpoznaje, niestety.

Conway Stewart 475, prawdopodobnie z końca lat trzydziestych. Wiecie, wahałem sie jesli chodzi o M800, wydawał mi sie zbyt oczywisty, ale po pierwsze trafiłem niedrogo, a teraz przekonałem sie do końca, że to naprawdę pękne pióro.

Pewnie, ale Sheaffer's Admiral śmiga po papierze jak marzenie.

Piątek — prawdziwe święto. Trzy pióra z dwóch stron świata.