Eileen

Mam pióro z napełnianiem za pomocą tłoczka. Nic o nim  nie wiem poza tym, że nazywa się Tropen Gold i wygląda tak jak na zdjęciu

Gdzie można kupić takie stalówki do Moonman S   ?

Piszę FC Loom Piano z czarną skuwką i stalówką "M". Równie dobrze pisze w pozycji normalnej jak i odwróconej. W tej drugiej pozycji rysuje o połowę cieńszą kreskę

Podobno, żeby spokojnie przejść przez życie należy nie dziwić się niczemu. 

Niemcy budowali już w swej historii statki z betonu, planowali budowę betonowych lokomotyw, więc jakby nie patrzeć tecnologię mają w małym palcu.

Zaskakuje mnie tylko, że to pióro jest bardzo ładne.

Dnia 1.09.2019 o 21:03, Ziemniaczek napisał:

Pióra można dawać innym, wyrobienie stalówki to mit (po 70 latach używania może jakaś różnica by była, ale... no).

 

W każdym micie jest ziarenko prawdy. Oto zdjęcie stalówki w piórze Parker 95 używanym przez pracowitego urzędnika jednego z banków. Irydowa końcówka jest starta na płasko.

https://images91.fotosik.pl/278/bdc0ab1172771247med.jpg

Historia PWF 2017 jest bardzo interesująca. Przeczytałem ją pod koniec 2019 roku i nie mogłem się oderwać od tej lektury rozciągniętej w czasie. 

Ciekawe, że prawie wszystkie egzemplarze trafiły do rąk młodych członków Forum.

Marmur jako element architektoniczny - w porządku. ALe toczyć z niego korpus pióra to spora ekstrawagancja. Te same efekty wizualne można uzyskać  w inny sposób, nie tracąc nic na własnościach użytkowych. Moim zdaniem nie jest to pióro dla miłośników pisania stalówką lecz przedmiot zbytku. 

No cóż.... czytanie takich recenzji jest zaraźliwe. Licytuję więc Caran d'Ache Ecridor tylko w wersji Golf. 

Mam nadzieję, że  będzie równie pięknie się prezentował jak Twój.  

......albo akurat nie mają pod ręką pióra..

Każde pokolenie obecne na tym forum ma inne wspomnienia związane z pisaniem piórem i dlatego różne pióra  Koledzy Forumowicze  wspominają z nostalgią. Czytając wypowiedzi Kolegów zaczynam podejrzewać, że chyba najdalej sięgam pamięcią wstecz. Dla mnie kultowym piórem było ciemnozielone pióro kupione za 100 złotych w sklepie "Chinka" w Warszawie w czasach kiedy stanowiło to 15% pensji urzędnika. Używałem go tylko w domu, bo w szkole wtedy nie wolno było pisać piórem wiecznym, bo "psuje ono charakter pisma", jak mówiła nauczycielka języka polskiego. Dlatego przez całą szkołę podstawową pisałem kilkoma rodzajami stalówek osadzanych w drewnianych a potem plastikowych obsadkach. Pióro chińskie dotrwało ze mną do matury i ustąpiło miejsca długopisowi, też chińskiemu, który pisał świetnie i nie sprawiał żadnych problemów.  Dopiero jako mocno już dorosły człowiek kupiłem sobie pióro Sheaffer Imperial w kolorze bordo i przekonałem się, że stalówka F w tym piórze to jest mistrzostwo świata. Wstyd się przyznać, ale nie miałem pojęcia że to jest dobre pióro. Kupiłem je za 40 franków a więc za cenę filiżanki kawy w antwerpskiej kawiarni, a tanich rzeczy się nie szanuje. Dlatego wkrótce sekcja mi pękła po upadku na podłogę i pióro zaczęło brudzić palce. Usiłowałem to bezskutecznie uszczelnić i w końcu zniechęcony wrzuciłem je do szuflady, a w jego miejsce kupiłem Parkera 95. Ten kosztował 10 razy więcej niż Sheaffer i był metalowy. Dlatego wytrzymał dłużej, ale kiedy upadł pionowo na posadzkę to stracił stalówkę. Zresztą nastały czasy, że pióro przestało spełniać rolę uniwersalnego narzędzia  do pisania. Nie można nim było pisać przez kalkę w kilku egzemplarzach i dlatego przegrało z długopisem. Co było potem wiedzą już wszyscy. Nastała era stukania w klawisze i w ekrany dotykowe. I właśnie w tym przełomowym czasie kiedy pióro wieczne znalazło się w tej samej szufladzie rzeczy przstarzałych co gęsie pióro, zatęskniłem za Sheafferem w kolorze bodo. Teraz to bym go skleił z łatwością, jest tyle różnych wynalazków do łączenia wszystkiego ze wszystkim......   Ale minęło 28 lat i pióro gdzieś przepadło na zawsze. Na jesieni 2018 roku znalazłem takie samo pióro na aukcji w Wielkiej Brytanii. Kupiłem je i kiedy  zacząłem nim pisać, znowu uległem czarowi tego narzędzia. Dlatego teraz Sheaffer Imperal 440 jest dla mnie piórem kultowym.

Bardzo interesujący zestaw katalogów. Dla fanów marki Sheaffer to nie lada gratka.

Tłumacz jednak nie ustrzegł się wielu błędów w tym również ortograficznych.

Dnia 9.12.2018 o 19:49, Sulfur napisał:

Jaki wspaniały piórnik! Gdzie tu teraz takie cudo dostać...

Na perskim jarmarku w jakimś niewielkim miasteczku we Szwajcarii

Obydwa pióra, mimo że już od lat nie są produkowane,  nadal można kupić na różnego rodzaju aukcjach w kraju i za granicą. Często są to egzemplarze fabrycznie nowe,

Dnia 6.12.2012 o 18:46, kerad napisał:

No i podobno dużo gorsza jakość parkerowskiej podrobki.

Parker Esprit nie jest podróbką pióra Rotring Esprit. Po kupieniu firmy Rotring przez Parkera  powstał własny model Parkera oparty na tej samej zasadzie działania.

Dziękuję wszystkim, którzy mi udzielili cennych rad. Pióro już rozkręcone, oczyszczone i złożone na nowo. Odbyło się to tak: po namoczeniu w ciepłej wodzie z mydłem udało mi się wyciągnąć stalówkę ze spływakiem. Przez wąski otwór wlałem do korpusu za pomocą strzykawki z długą igłą wodę z mydłem, ale weszło jej bardzo mało, bo w piórze był nabój z zaschniętym atramentem. Długim sztywnym drutem wypchnąłem go z sekcji do środka korpusu i wtedy nalałem tam strzykawką pełno ciepłej wody z płynem zmiękczającym. Pozostawiłem to na noc, a na drugi dzień powtórzyłem kąpiel tylko woda była mocno ciepła. Z pomocą kawałków dętki którymi owinąłem sekcję i korpus odkręciłem pióro, które jak się okazało ma wyjątkowo długi i drobnozwojowy gwint podatny na takie zapieczenia. 

Jeszcze raz dziękuję wszystkim za życzliwe i pożyteczne rady.

Dziwi mnie trochę jak entuzjaści marki Lamy przechodzą gładko nad ewindentną wadą pióra jaką jest brudzenie stalówki przez nadmierny wypływ atramentu po napełnieniu.

W żaden sposób nie mogę odkręcić sekcji dla wymiany naboju z atramentem. Metalowy korpus pióra jest bardzo śliski, a plastikowa sekcja bardzo podatna na uszkodzenia. Czy jest jakiś penetrator, który potrafi wniknąć w szczelinę pomiędzy korpusem a sekcją i zwilżyć zaciśnięty gwint?

Dnia 22.03.2019 o 16:42, Franek napisał:

Oczywiście naprawa udała się i sekcja jest jak nowa. 

Dziękuję za pomoc

Bardzo dziękuję za dokładną instrukcję. Zastosuję się do niej i jestem pewien, że przy zachowaniu odpowiedniej staranności sekcja zostanie sklejona. 

Nie omieszkam o tym poinformować.

Zabiorę głos w sprawie niemieckich piór nieznanych marek.

Charakterystyczny klips, który niektórym kolegom kojarzył się anatomicznie, naprowadził mnie na trop. Oto jedno z moich piór wiecznych produkcji NRD. Jest to pióro Prinzess z lat 60 tych i zarówno ring jak i klips stylistycznie jest taki sam jak prezentowanych przez kolegów piórach.

Witam. Pierwszy raz na forum więc z pewną tremą

Chciałem zapytać doświadczonych kolegów jak sobie poradzić z pękniętą sekcją, żeby zapobiec wyciekom atramentu. Sekcja pękła wzdłużnie od strony stalówki w stronę korpusu. Powstała rysa długa na 8 mm i obawiam się, że po napełnieniu pióra atramentem może plamić palce. Czy jest jakaś sprawdzona metoda sklejenia takiego pęknięcia? Pióro marki Prinzess z lat 50-60

Jak to zdobyć atrament? Chyba kupić skoro jest wyznaczona cena.

85. Eileen - 1 butelka

Pozdrowienia

Eileen

Snobizm - to jest powód, dla którego spieramy się o to czy Montblanc jest lepszy od Sailora, a Mercedes jest lepszy od Lexusa

Za pomocą Hero 330 można było bardzo dobrze wyrobić sobie charakter pisma

Oryginalny kałamarz, ale chyba przerost formy nad treścią.