ksm
-
Ilość treści
111 -
Rejestracja
-
Ostatnio
Typ zawartości
Profile
Blogi
Fora
Pliki
Galeria
Kalendarz
Posty napisane przez ksm
-
-
Dla mnie brąz lepiej komponuje się z pozłacaną stalówką...
Z jednej strony chciałbym mieć, a z drugiej wiem, że żona krzywo patrzy.
-
Nie do końca, Capless i Vanishing Point to dokładnie ten sam projekt.
MR i Metropolitan wyglądają z zewnątrz tak samo i używają takich samych stalówek, ale różnią się sekcją i spływakiem. Europejski MR jest dostosowany do nabojów international standard, amerykański Metropolitan i japoński Cocoon dostosowane są do nabojów Pilota.
-
Nie. To to samo pióro.
Capless to nazwa używana w Europie i anglojęzycznych materiałach z Japoni.
Vanishing Point to nazwa używana w Ameryce Północnej.
-
Ten bez okienka to model na naboje/konwerter. Takie modele są znacznie częściej podrabiane. Nabojowy MB 145 jest mniejszy od tłokowego 146. Z kolei MB 147 (tzw traveler) ma wymiary takie same jak 146.
146 od 149 różnią się prestiżem.
MB 146 ma wielkość podobną to Aurory 88 i Pelikana M800 (lub TWSBI 580, ale w MB da się wygodnie założyć skuwkę na tył pióra i nie psuje to wyważenia). MB 146 tylko kilka razy miałem w ręku, jak dla mnie pióro o tej wielkości (mam Aurorę 88) jest idealne do pisania przez cały dzień. MB 149 jest większe, cięższe, bardziej prestiżowe. Miałem je w ręku tylko w trakcie HUBy Pelikanowej i myślę, że gdybym miał kupić sobie jakieś MB to wybrałbym jednak 146 jako wygodniejsze dla mnie.
-
MontBlanc to trochę jak Rolex, jest ogromna szansa, że ptasią kupę na skówce rozpozna nawet niewtajemniczony i dlatego jest najczęściej podrabiany.
Podrabia się głównie pióra nabojowe (MB145 i MB147), podróbki piór tłokowych nie są tak częste. Na sąsiednim forum użytkowniczka kasiasemba umieściła w dziale Zakup Pióra Wiecznego temat "Jak rozpoznać prawdziwego mąbla - tutorial". Proponuję zarejestrować się tam i poczytać.
Mam jeszcze kilka propozycji:
- Nim kupisz pióro, przyjedź do Katowic na PenShow w kwietniu, lub spróbuj się wkręcić na spotkanie "piórowe" które w końcu marca kasiasemba organizuje w Warszawie, tam mógłbyś dotknąć kilku piór z różnymi stalówkami i przekonać się która jest dla Ciebie.
- MontBlanc ma butiki, także w Polsce, tam możesz pomacać towar, a także spróbować jak piszą różne stalówki, ale uważaj, bo zdarza się, że stalówki w piórach do testowania są „wymęczone” przez niewprawnych użytkowników i nie oddają tego jak działa pióro o które się dba.
Jeśli wybór MontBlanc nie jest jednak wykuty w kamieniu, to do listy piór będących ikonami gatunku dodałbym:
- vintage: Parker 51 (tworzywo sztuczne z którego wykonano te pióra jest wytrzymałe, nawet po ponad 50 latach od wyprodukowania jest to pióro użytkowe, o ile nie zostało uszkodzone to wymaga co najwyżej wymiany zbiorniczka na atrament). Jest to 100% klasyka gatunku, ale w Polsce może źle kojarzyć się ze stylistyką piór chińskich.
- pozostające w produkcji: Pilot Capless (znany też jako Pilot Vanishing Point). Jest to oryginalny japoński projekt (nikt nie powie, że to tani homage dla piór MB, jak ma to miejsce w przypadku Sailora 1911L i Platinum 3776), pozostaje w produkcji od 1963-4 roku (czyli nieco dłużej niż Lamy 2000), jest to bardziej użytkowy niż klasyczny projekt, ale przetrwał próbę czasu i każdy wtajemniczony go rozpozna. (niestety podobnie jak Lamy 2000, jest znacznie poniżej budżetu).
-
@Martixx Odczytaj wiadomość prywatną!!!
-
-
-
Około 5 złotych to są notesy nr11 (rozmiar A7, jak dla mnie za mały do czegokolwiek) oraz nr12 (razem z niezbyt grubym piórem dobrze mieści się w kieszeni koszuli).
Warto jednak zwrócić uwagę, że tańsze notesy są na papierze 80 g/m². Najlepszy papier (90 g/m²) jest w notesach nr19 (rozmiar A4+) a te tanie nie są (~25PLN).
Lubię korzystać z notesu nr19 (kremowy, gładki) do ćwiczeni kaligrafii. Papier jest na tyle przezroczysty, że nie potrzeba lightboxa do korzystania z liniuszka a atrament nie ma tendencji do rozpływania się (pogrubiania cienkich linii) więc można korzystać z atramentów o interesujących kolorach ale kiepskich właściwościach (np. Noodler's Apache Sunset).
Kropki vs kratka vs linie... Ja wolę linie, nie lubię jednak gdy linia (zwłaszcza po skserowaniu) zaciemnia obraz, więc nauczyłem się pisać między liniami.
-
Niestety, takie pióra częściowo odpowiadają za niechęć uczniów do stalówek.
- Niektóre szkoły wymagają aby dziecko uczyło się pisać najpierw ołówkiem a następnie piórem wiecznym.
- Rodzice wiedzą, że dziecko pióro albo zgubi albo zniszczy.
- Zamiast Pelikana Gryffix/Junior lub Lamy ABC kupują takiego potworka bo jest tani a dziecko i tak zniszczy.
- Nie mają wiedzy aby zaczekać po włożeniu do nowego pióra naboju kilku minut na doprowadzenie atramentu do stalówki (dziecko ciśnie aby pióro zaczęło pisać i może odkształcić stalówkę jeszcze przed postawieniem pierwszej kreski).
- Nie mają wiedzy aby zdiagnozować najbardziej oczywiste problemy i poprawić wyrównanie ziarna.
W rezultacie, gdy tylko zniesiony zostaje obowiązek używania pióra dzieci z wytchnieniem sięgają po BICa.
-
Mówienie, że nie ma problemów jest trochę nad wyraz. Może zdarzyć się, że spływak od Prery nie będzie idealnie przylegał do stalówki od Plumixa.
W tym miejscu pojawia się europejski problem:
Prera występuje wyłącznie w wersji na naboje pilota.
Plumix i MR w Europie występują w wersji na naboje standardowe, co oznacza, że nie można zestawu stalówka + spływak przenieść do prery, ale trzeba stalówkę plumixową montować na zastanym spływaku.
-
Po temacie miałem nadzieję, że to stubowate BB :-)
Swoją drogą zastanawiam się czy przy okazji premiery filmu na podstawie książki Pierce'a Brown'a "Red Rising" powstanie limitka. Nazwa "Golden Peerless Scared" aż prosi się o Crossa :-)
-
Najciemniejszy jaki znam, to KWZI "Ciemny Brąz" o którym pisze Wąsaty.
Zatankowałem do "mokrego" pióra i nie różnił się specjalnie od Aurora Black i J. Herbin Perle Noire.
-
Język polski jest tutaj zasadniczym problemem. Moja znajomość angielskiego jest na tyle dobra, że nigdy nie szukałem informacji o tym stylu po polsku.
"Palmer method of penmanship instruction" było systemem wymyślonym w USA. Autor tego systemu zmarł w 1927 roku, więc podręczniki (anglojęzyczne) przeszły już do domeny publicznej. Istotą tego stylu nie są kształty liter, ale "automatyzacja" ruchów wykonywanych przy kreśleniu tychże liter i całkowita rezygnacja z rysowania liter poprzez ruchy palców oraz opierania krawędzi dłoni na papierze.
Szlifowanie alfabetu nie pomoże jeśli nie opanujesz podstawowych ruchów a jedynie będziesz odtwarzał kształty znaków.
-
Kaligrafia rozumiana jako sztuka ozdobnego pisma? Nie za bardzo. Ozdobne style pisma wymagają zróżnicowania szerokości linii, które osiąga się używając fleksujących stalówek (Copperplate i okolice) lub szerokich stalówek (pisma średniowiecze, renesansowa Italika).
Kaligrafia rozumiana jako „eleganckie” pismo „użytkowe”? Jak najbardziej, style pisma nie wymagające zróżnicowania szerokości linii, czyli „palmer”, „spencerian” (w swojej mniej ozdobnej wersji) i inne przykłady amerykańskiego „business writing”. Inną opcją jest skorzystanie z podręcznika „Improve Your Handwriting: Teach Yourself” autorstwa Rosemary Sassoon pomagającego opanować styl oparty na italice.
-
Skuwka z gwintem?
- Ile obrotów potrzeba aby zdjąć:
- Pelikan M200 - nieco ponad pół obrotu.
- Aurora 88 - cały obrót
- Kaweco Dia 02 - dwa obroty
- Czy pióro może wpaść w ręce długopisowych barbarzyńców (oni zwykle nie wiedzą, że skuwka może być zakręcana i wyrywają gwinty).
- Ile obrotów potrzeba aby zdjąć:
-
Albo mój monitor przekłamuje kolory, albo ten atrament ma barwę bardzo podobną do Galusowego Zielono Złotego (ale jest nieco ciemniejszy).
Ktoś widział oba atramenty na żywo, najlepiej na jednej kartce?
-
Pióro nie daje ostrzeżenia o kończeniu się atramentu, dopóki jest atrament to pisze, jak się kończy, to zwykle od momentu gdy zauważysz problem kompletnego "wyschnięcia źródełka" masz tylko kilka linijek, dlatego w piórach były okienka podglądu.
W trakcie lekcji/wykładu nie masz czasu aby wyjąć kałamarz, napełnić pióro, oczyścić i schować kałamarz. Zwykle nie masz czasu nawet na rozkręcenie pióra i wymianę naboju.
Polecam rozwiązanie za dwoma piórami używanymi naprzemiennie. Kończysz atrament w jednym, zamykasz i otwierasz drugie.
Tak naprawdę, to powinieneś zrobić testy. Parker to nie Pelikan nie powinien być aż tak mokry (zużywać aż tyle atramentu). Wydaje mi się, że konwerter powinien starczyć na cały dzień. Jeśli tak będzie, to wystarczy pamiętać aby wieczorem sprawdzić czy nie potrzebujesz uzupełnić zbiorniczka.
-
W Bazarniku pod Mariotem kupiłem w sierpniu. Wyszło taniej niż u Daniela + wysyłka.
Testy na światłoodporność widziałem na FPN. W wyniku ekspozycji na światło stracił nieco intensywności i zrobił się bardzo ciemno brązowy. Nie szkodziło to czytelności tekstu.
-
Polerka do paznokci lub micro-mesh to krok drugi.
Na początek lupa x10 - x20 i wyprostowanie skrzydełek stalówki tak aby ziarno nie tworzyło skoku. Pogugluj za Richard Binder tines misalignment w dokumencie pdf jest to dobrze wyjaśnione.
-
@Fiamat
Prawda leży niestety po środku. Forum mogło by być uzupełnione przez wiki (FAQ) z odpowiedziami na najczęściej zadawane pytania.
Forum nie sprzyja wyszukiwaniu informacji. Nawet jeśli pojawi się pytanie, a pod nim jest dyskusja na kilkaset postów to nie ma gwarancji, że jedynym wnioskiem z tych postów nie będzie “nie ma jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie”.
-
W tej kwocie możesz mieć dwa Hero 100, to pióro ma bardzo twardą złotą stalówkę. Mam jeden egzemplarz i często wracam do tego pióra bo pisze się nim wspaniale.
Nieco drożej kupiłem pióro z lat 60tych, ze złotą semi-fleksową stalówką EF. Bardzo dobrze mi się go używało, ale oddałem je żonie.
Do współczesnych europejskich złotych stalówek nie miałem szczęścia. Moje dwa najdroższe piórowe zakupy były wtopieniem pieniędzy. Gdy będę miał czas, to napiszę o moich doświadczeniach z Pelikanem i Aurorą.
-
Teoria o pisaniu piórem przez wyłącznie jedną osobę pochodzi z naprawdę zamierzchłych czasów.
Nim współczesny konsumpcjonizm sprawił, że osoby piszące piórem nazywamy pióromaniakami i zazwyczaj takie osoby mają “rotację” piór, to jedna osoba miała zwykle jedno pióro i w pracy biurowej mogła nim pisać po kilka godzin dziennie.
Po kilkunastu latach użytkowania na stalówce wycierała się “stopka”, która przy trzymaniu pióra pod pewnym kątem zależnym od osoby pozwalała by pióro “ślizgało” się po papierze.
Postęp w materiałoznastwie przekładał się nawet w latach 1960tych na wytwarzanie piór. Trudnościeralne końcówki stały się częścią nawet tanich piór szkolnych.
Dziś stopka na stalówce rzadko jest rezultatem lat pisania, a zwykle jest wynikiem użycia bardzo drobno ziarnistego papieru przez niedoświadczonego adepta sztuki szlifowania stalówek.
Obecnie teorii o używaniu pióra przez wyłącznie jedną osobę używamy głównie aby zniechęcić ciężkorękich długopisowych barbarzyńców do sięgania po nasze semi-fleksy i inne “miękko-stalówkowe” pióra.
-
Hemisphere jest ładny, ale po założeniu skuwki na tył pióra jest kiepsko wyważony (za duża część masy jest z tyłu).
Jeśli nie masz problemu z pisaniem piórem o małej średnicy sekcji to polecam Pilot Prera, stalówka jest ta sama co w Pilocie MR, ale:
- Pióro jest "plastikowe" przez co jest bardzo lekkie.
- Nie ma denerwującego stopnia pomiędzy korpusem a sekcją.
- Konwerter CON-50 (o ile uda ci się jeszcze go zdobyć) jest szerszy od konwerterów international standard. Nie miałem w nim problemów z atramentem pozostającym przy tłoczku.
- Po zamknięciu pióro jest małe, nie wystaje z kieszeni w koszuli.
Atrament forumowy 2018 - zapisy i wpłaty
w Atrament forumowy 2018
Napisano · Edytowano przez ksm
Usunąłem pytanie wynikające z niedoczytania postu otwierającego.