Pelikan Stola III - niemieckie uderzenie

[Rafnar]

Mam Pelikana Stola ponad 3 lata. Tak ogólnie nijakie pióro, może mieć dowolną nazwę, jest typowym "przedstawicielem" dzisiejszych piór. Nic szczególnego ale trafił mi się dobrze spasowany, wykonany egzemplarz. Niestety to słowo "trafił" stale u mnie gości. Stola III trafiła do mnie w fabrycznym, skromnym pudełku, spływak wychodzi bez większych oporów, stalówka dobrze wyszlifowana, gładka, wymagała tylko lekkiej korekty skrzydełek(zbyt mocno ściśnięte połówki ziarna). Często wracam do tego pióra, to jedno z nielicznych piór w którym nie szlifowałem ziarna. Nie stronie od tanich piór, nie oczekuje od nich cudów, nie krzywie się na widok "rozjechanej" w cały świat stalówki z kwadratowym ziarnem wygładzonym maszynowo między dwoma krążkami. Mam swoje upodobania, wymagania i sam sobie szlifuje stalówki. Miłym zaskoczeniem jest gdy sprawdzam nowe pióro i uznaje że nic nie muszę przy nim robić. Dzisiaj to ewenement a kiedyś, 20-30 i więcej lat temu norma. Nie ważne czy to było tanie pióro, wręcz byle jakie. Po zakupie "tankowanie" i pisanie a nie cuda, mycie, ustawianie stalówki a tym bardziej szlifowanie. Byle jakie pióro pisało a nie udawało że pisze. Dzisiaj najlepiej być majstrem-użytkownikiem piór, mieć dodatkowy gen odpowiadający za zdolność szlifowania, polerowania itd.

[heyahero]

I dokładnie tak jest. To bardzo dobre narzędzie do pisania i nic więcej. Lubię porządne pióra i takim jest Stola. Gdyby się nazywało Andrzej, to też bym je lubił. To ma nie tyle wyglądać, co pisać i w tym znaczeniu sprawdza się znakomicie. Jednak nigdy nie osiągnie takiego statusu jak chociażby Lamy 2000, nie będzie miało osobnego fanowskiego forum lub nie osiągnie takich cen na eBayu jak chociażby m200 z drugiej ręki.