Waterman Purple 5

[konis]

Będzie o Watermanach.

Czyli rozważania na temat wyższości urody rudej Kaśki nad urodą blondynki Jolki.

Rozdział pod tytułem : Uroda rudej Kaśki, czyli Waterman Purple # 5.

Firma – Waterman

Model – Purple # 5

Rok produkcji – lata trzydzieste i czterdzieste XX wieku

Nie wiem dokładnie z którego roku jest mój egzemplarz.

Wygląd / design, jakość wykonania.

Ruda Kaśka jak wygląda, każdy widzi.

Prawie dwa idealne walce : skuwka trochę grubsza, korpus ciut cieńszy, na samym końcu, gdzieś na długości 1 cm delikatnie przechodzący w powierzchnię stożkową.

Pióro jest wykonane z czarnego, polerowanego już chyba nie ebonitu, a z bakelitu.

Design – typowy przykład przedmiotu użytkowego w stylu Art Deco.

Na korpusie wytłoczono w czterech wierszach inskrypcję :

WATERMAN’S

REG. U.S. IDEAL PAT. OFF.

MADE IN U.S.A.

FOUNTAIN PEN

Napis IDEAL jest wewnątrz stylizowanego globusika.

Surową, ascetyczną wręcz formę pióra ozdabiają : prosty, jakby wytłoczony jednym uderzeniem sztancy klips, dźwignia lever fillera i trzymilimetrowej szerokości ring z delikatnym grawerunkiem z czterech linii przechodzących w wydłużone elipsy.

Zapewne ich wnętrza służyć miały do wykonania odpowiednich inskrypcji, na przykład : For Catty from Mike, lub Hans Kloss, lub innych. Na szczęście pozostały puste. Owe dodatki, wykonane z platerowanego złotem metalu rozjaśniają monotonną czerń. Złoto jest mało złote, raczej ma kolor srebrny ze złocistą nutką. Zakończenie skuwki – czterostopniowa piramidka na planie koła. Skuwka w idealnie w połowie swojej długości ma trzy, nie rzucające się w oczy otworki odpowietrzające, zrobione dokładnie co 120 stopni na obwodzie. Na zakończeniu korpusu – cyfra 5 w fioletowym okręgu (purple 5). Skuwka zamyka pióro na gwint. Trzeba pełnego półtora obrotu, aby ją odkręcić. Gwint jest mocny, pewnie zamyka pióro. Sekcja jest odpowiednio wyprofilowana, pozwalająca na ergonomiczny uchwyt i ma 17 milimetrów długości. Za sekcją – miód na mą duszę. Stalówka złota z 14 karatowego stopu, jednobarwna, z otworkiem odpowietrzającym w kształcie dziurki od klucza, w pięknym kolorze starego złota. W odróżnieniu od ascetycznych złoconych zdobień, wygląda wręcz barokowo. Nie będę już podawał inskrypcji znajdujący się na stalówce. Są doskonale widoczne na załączonych zdjęciach. System napełniania :

lever filler, pomimo, że prosty, to bardzo sprawny i wydajny. Ale pooglądajmy trochę.

I ta zapierająca dech stalówka :

Stalówka jest twarda jak gwóźdź, pisze cienką watermanowską F-ką. Przymuszona potrafi zwiększyć grubość kreski do przyzwoitego M, lecz robi to bardzo niechętnie, zmuszając chcącego tak pisać do użycia sporej siły nacisku. Normalnie grubość kreślonej linii jest porównywalna z tymi robionymi, przez współczesne stalówki Watermana o rozmiarze F. Stalówka sunie po papierze z lekkim oporem, nie przerywa, podaje tyle atramentu ile w danej chwili go potrzeba, jest nie za mokra i nie za sucha. Można napisać wyraz i w tym samym momencie przeciągnąć po nim palcem, nic się nie rozmaże, a palec pozostanie czysty. Może to być bardzo wygodne dla leworęcznych, bo przy pisaniu, nie trzeba specjalnie tak ustawiać rąk, aby nie zetknęły się z pisanym tekstem. Zapewne tak twardych stalówek używano w epoce do sporządzania kopii dokumentów za pomocą kalki na tak zwanych przebitkach.

W dzisiejszych czasach, taka stalówka jest idealna do sporządzania szybkich notatek, pisanych drobnym pismem. Jest do takiego rodzaju pracy jakby stworzona.

Wymiary :

Długość zamkniętego pióra – 127 mm

Sama rączka - 120 mm

Skuwka założona na korpus – 162 mm

Maksymalna średnica - 13 mm

Waga – 19 gramów

Cena : z przesyłką pióro kosztowało 110 funtów szterlingów, po zaciętej licytacji.

Nie wiem, czy to dużo, czy to była okazja. Widziałem podobne pióra w opcji

„kup teraz” za duuużo więcej, ale to mogły być tylko pobożne życzenia sprzedawcy.

Skąd się wzięła nazwa Purple #5.

Spece od marketingu od Watermana, już w owym czasie, doszli do przekonania, że należy jakoś identyfikować pióro przeznaczone do określonych zadań lub mające takie a nie inne właściwości pisarskie, przez jeden rzut oka. Nie za pomocą magicznych symboli dodawanych do nazwy danego modelu, lecz prostych i czytelnych oznaczeń.

Genialny w swej prostocie pomysł. Każdy egzemplarz pióra, postanowiono oznakować odpowiednim kodem kreskowym, adekwatnym do owych czasów, czyli kolorowym paskiem lub kółkiem. Do tego wydrukowano jasną instrukcję i po zawodach.

Oto taka instrukcja :

A tutaj jej rozszerzenie (za richardspens.com) :

I przykłady oznaczeń na piórach :

I co by tu nie gadać, ruda Kaśka piękna jest.

zdrówka

Edited January 6, 2012 by konis

[Guest]

Kawał pasjonującej historii! Doskonałe! Kaśka faktycznie piękna:)

[kuk]

Niezwykle ciekawe.

[DomeN]

Pomysł z oznaczeniami banalny i genialny! Co do stalówki, zgadzam się z Tobą, zapiera dech w piersiach. Wygląda niesamowicie, a do tego pisze tak jak trygryski lubią najbardziej . Bardzo dobra recenzja, zawiera chyba wszystko. Gratuluję .

[Pan_Q]

Ładny egzemplarz i faktycznie stalówka porywająca