Serwex 362

[visvamitra]

Serwex trafił do mnie przypadkiem, jako dodatek do innego pióra. Gest to ze strony sprzedawcy niewątpliwie miły, ale samo pióro nie porywa. Ponieważ jednak lubię nowości i testowanie piór, zatarłem ręce, napełniłem piórko Zielenią Sosnową od Nicponia i przystąpiłem do dzieła. Pierwsze wrażenie – gwóźdź. Wziąłem lupę, przyjrzałem się stalówce i stwierdziłem, że wszystko się zgadza. Przepłukałem pióro, lekko przejechałem stalówką po umywalce. Następnego dnia zabrałem pióro do pracy, w której piszę raz dużo, raz mało. Serwex trafił na odpowiedni moment – tego dnia czekało mnie sporo notowania.

 

W gruncie rzeczy obronił się. Nie wygląda może najlepiej, ale pisze się nim całkiem znośnie. Początkowo stalówka drapała, ale po zapisaniu dwóch – trzech kartek zaczęła zachowywać się przyzwoicie. Tutaj mała uwaga – dzisiaj jadąc do pracy rozwiązywałem Serwexem sudoku. Nie da się. Stalówka, w którą wyposażono Serwexa nie lubi się z papierem niskiej jakości.

 

Wygląd

 

 

 

 

Co tu dużo mówić – Serwex nie jest ładnym piórem. Został wykonany z plastiku i plastikowo wygląda. Ma klasyczny wrzecionowaty kształt i ciemnoszary kolor, którego monotonię mogłyby przerwać żółte okienka podglądu poziomu atramentu, gdyby były większe i staranniej wykonane. Skuwka ma pozłacany klips z grawerem Serwex i zdobienia w postaci „wyciętych”, trochę krzywych pików. Akcent to ciekawy, ale niestarannie wykonany. Piki różnią się wielkością i nie są symetrycznie rozmieszczone.

 

Konstrukcja

 

 

 

Nie jest to pióro premium. Zostało dolane z plastiku bez dbałości o szczegóły i wykonane trochę niestarannie. Konstrukcję ma prostą, spodziewam się, że przetrwa lata, no bo co niby miałoby się w nim zepsuć? Prawdopodobnie poluzuję się pokrętło do tłoczka, ale z tym można żyć i pisać.

 

Stalówka

 

 

 

 

 

Pozłacaną stalówkę niewiadomej proweniencji oznaczono jako „Iridium Point”. Kształtem przypomina trochę ostrze nieforemnego miecza; zbroi nie przebije, ale oko można by nim wyłupić. Po niewielkich poprawkach piórem pisze się całkiem dobrze na papierze ksero i w zeszycie oxford. Na cieniutkich karteczkach Technopolu stalówka zachowuje się nieprzyzwoicie: drapie i zbiera włókna papieru między połówkami ziarna. Da się z nią żyć.

 

Wymiary

 

 

Zamknięte: 130 mm

Otwarte: 117 mm

Średnica w najszerszym punkcie: 10 mm

 

System napełniania

 

 

Piston filler.

Podsumowanie

 

Na stronie Fountain Pen Revolution pióro kosztuje 9 dolarów. Nie jest to majątek, zwłaszcza za pióro z tłoczkowym mechanizmem napełniania, jednak w tej cenie polecam raczej jakiegoś Diuka. Póki co pióra z Indii, które wypróbowałem, nie przekonują mnie do siebie. Wyjątkiem jest Islander, ale to przecież ręczna robota.

 

Próbka pisma (Zielenią Sosnową Nicponia w notatniku Franklin - Christoph)

 

 

 

[tsyrawe]

Że też potraktowałeś to pióro poważnie... 

[visvamitra]

W końcu jest to pióro za 9 $! To więcej niż cena poważnych "chińczyków"

[Cwiekoszczak]

Cena tego pióra wynika głównie ze sporych przebitek jakie ma FPR. W indiach te pióra kosztują kilka razy mniej. 

Edytowano Kwiecień 3, 2014 przez Cwiekoszczak

[rbit9n]

w moim darmowym serweksie tysiąc trzysta coś-tam-coś-tam, tłok nie wkręca się całkowicie i widać go w okienku. podejrzewam, że właśnie takie wady fabryczne są przyczyną dodawania serweksów w gratisie do innych piór.

 

przy czym mój darmowy serwex i tam dalej ma lepszą giętkość niż FPR guru flex. tylko ten tłok. tak czy siak, jest różowy, więc dam córce jak dorośnie do mordowania piór.