Kaweco Student - pierwsze wrażenia

[Zdzich]

Kaweco Student – pierwsze wrażenia.

 

Będąc konsekwentnym w darowywaniu współpracownikom piór na specjalne okazje, po krótkiej naradzie z koleżankami (kolor, kształt, takie tam)  - wybór padł na Kaweco Student.

Z racji tego, że sezon prezentów nadciąga, a gdzieś już o tym modelu tu wspominano – kilka danych z pierwszej ręki. Przepraszam za taką sobie jakość zdjęć, ale działałem w pośpiechu, skupiając się na gabarytach i proporcjach.

 

Pióro zostało zakupione we wrocławskiej „Stalówce”, dostarczone szybko, bez komplikacji. Z koperty bąbelkowej wyciągamy zgrabne blaszane pudełko, zabezpieczone jeszcze na zewnątrz tekturowym ‘rękawem’. Opakowanie, jak widać stylizowane na retro.

Ładne pudełko z wytłoczeniami, nadające się do nocowania piórka w szufladzie, natomiast niezdatne do noszenia go np. w teczce.

 

Na pierwszy rzut oka pióro robi wrażenie solidnie wykonanego i raczej w „kobiecej” stylistyce. Romboidalne zakończenie klipsa z pewnością dodaje mu uroku. Po rozkręceniu pióra znajdujemy solidny firmowy konwerter.

 

Pióro jest dość ciężkie – na pewno cięższe od Lamy Safari, bliżej mu do Pelikana M800. Znaczny udział w masie pióra ma zakręcana skuwka, której założenie na korpus raczej szkodzi komfortowi pisania.

 

Metalowa sekcja – jak widać dość wąska – wskutek czego pióro wygodnie leży w ręce. Stalówka – porównywalna wielkością z WM Hemisphere.

 

To, co wymaga szczególnego zaakcentowania, w szczególności po recenzjach Kaweco Sport, to fakt, że nie sposób zarysować w tym piórze korpus zakręcaniem skuwki. Gwint bowiem rozpoczyna się już niemal od krawędzi i  nie ma żadnego wolnego fragmentu, który mógłby (jak choćby w Pelikanach) zarysowania czynić.

 

Załączone zdjęcia, gdzie zestawiam Kaweco Student z Pelikanem M200 oraz „forumowym” Lamy Safari, będą Państwu pomocne odnośnie wyrobienia sobie poglądów na rozmiary i proporcje.

 

Jak tylko koleżanka uruchomi ten suwenir – dopiszę coś o własnościach piśmiennych.

 

Jeśli już o czymś tu pomarudzić:

- brak póki co wersji z wykończeniami w kolorze złotym (GT)

- zasilanie tłoczkiem/konwerterem, przy braku możliwości podglądu poziomu atramentu

- przy takich gabarytach korpusu pióra konwerter nieco większy pozwalałby na dłuższą ‘jazdę’ po jednym napełnieniu

- no i okazałem się za mało rozgarnięty, by załączyć jeszcze 5 fotek, które przygotowałem.

 

 

 

 

 

 

 

[Pan_Q]

No faktycznie te dwa zdjęcia... takie sobie

[Zdzich]

 

 

 

 

No, udało się.

[Pan_Q]

 

...Jak tylko koleżanka uruchomi ten suwenir – dopiszę coś o własnościach piśmiennych....

 

No to czekam