Skocz do zawartości

Następny do kolekcji


tsyrawe

Polecane posty

Witam.

 

Krótko dlaczego tutaj się znalazlem.

Nawróciłem się. Przyszło mi to w niemłodym wieku, bo przecież naukę pisania wpajano mi jeszcze za pomocą stalówki w obsadce maczanej w szkolnym atramencie, a to znaczy, że musiało być dawno. Szkolne lata cierpień zadawanych przez chińskie falsyfikaty Parkerów skutecznie na długo obrzydziły mi atrament. Nastała po nich era długopisów. Dekady pisania różnego rodzaju pisakami, maszyny do pisania i ostatecznie komputery nadały charakterowi mojego pisma pokraczną i nieczytelną postać. Nie mogąc znosić moich bazgrołów sprowadzilem ręczne pisanie poniżej niezbędnego poziomu. Gdzieś po drodze zdarzyłl się krótki renesans, kiedy to w przypływie finansowego, studenckiego szaleństwa kupiłem w Pewexie zielonego Pelikana 140, który przterwał do pierwszych lat po studiach... ale już nadchodziły komputery. W tym czasie utrzymywalem się z pisania i potrzebowałem szybkich, niezawodnych urządzeń do zapełniania kartek linijkami liter.

 

Tego lata szukałem pióra nadającego sie do rysowania, czegoś co dawałoby ciekawą, zróżnicowaną kreskę. Poszperałem w sieci, przeczytalem parę dobrych rad i zamówilem Ahaba. Kiedy go rozpakowałem, nie wiedzialem jeszcze w jaką pułapkę mnie wciąga, że jest przynętą. Wydarzenia potoczyły się błyskawicznie. Połknąłem przynętę, haczyk i żyłkę. Na początku probowalem znaleźć mojego starego Pelikana. Nie udało się; pewnie zamordowałem go przez porzucenie. Biała setka mojej żony leżała w swoim pudełku w szufladzie. Z sentymentu wymyłem ją, wyczyściłem, wysuszyłem i poskładałem. Niech czeka, może wroci do łask. Następnie znalazłem na ebayu starego Pelikana 200, jako sentymentalnego nastepcę zaginionego.

 

W tej chwili sprawy przedstwiają się następująco –––––––

Poprawiam (zmieniam) charakter swojego pisma. Można to zrobić. Podręczniki i ćwiczenia pomagają. Efekty zaczynają być widoczne, chociaż na razie spod stalówki wypełza dziwaczna hybryda.

Po drugie, z różnych stron świata nadciąga rozproszone stadko różnorakich piór. Estetycznie bliskie mi są cygarowate kształty i odsłoniete stalówki. Wieloletnie chińskie tortury zaowocowały niechęcia do wąskich, żmijkowatych pyszczków. Do psychoanalityka nie bedę chodził.

Po trzecie, lubię stalówki fleksujące, z charakterem.

 

Z powyższych może wynikać, że w polu mojej uwagi powinny znaleźć się piora raczej stare, z lat dwudziestych­–czterdziestych i im podobne.

 

Jak już wspomnialem, piora nadlatują. Postaram się zdawać relacje.

Link do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Czołem! Widzę, że przy powrotach do piór toczą się podobne historie ;)

 

 

 

W tej chwili sprawy przedstwiają się następująco –––––––

Poprawiam (zmieniam) charakter swojego pisma. Można to zrobić. Podręczniki i ćwiczenia pomagają. Efekty zaczynają być widoczne, chociaż na razie spod stalówki wypełza dziwaczna hybryda.

 

Co? Gdzie? Jak? Też muszę popracować nad charakterem pisma, bo różnorakie długopisy, a przede wszystkim komputery zmasakrowały je...

Link do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 3 weeks later...

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Gość
Odpowiedz...

×   Wklejony jako tekst z formatowaniem.   Wklej jako zwykły tekst

  Dozwolonych jest tylko 75 emoji.

×   Twój link będzie automatycznie osadzony.   Wyświetlać jako link

×   Twoja poprzednia zawartość została przywrócona.   Wyczyść edytor

×   Nie możesz wkleić zdjęć bezpośrednio. Prześlij lub wstaw obrazy z adresu URL.

×
×
  • Utwórz nowe...