andrut

Ja polecam Edelstein Olivine - bardzo ciekawa zieleń. Jedna z moich ulubionych.

No faktycznie zacnie. 🙂

no ładnie, ładnie! Udany zakup.

Chyba mi się nie zdaje, że to podwójne B jest takie lekko stubowate, nie? Wydaje mi się, że w LAMY 2000 B i BB też takie jest.

Poprosimy o próbkę pisma tej bestii.

Cześć wszystkim! Strasznie się cieszę, że tu trafiłem! Dotychczas byłem raczej sporadycznym i niezbyt świadomym użytkownikiem pióra wiecznego, którego dostałem niemal dekadę temu na urodziny. Teraz jednak strasznie się wkręciłem w temat i kolekcja zaczęła się powiększać. Wiecie jak to jest... Pozdrawiam!

Tak Mariux, zgadza się, bardzo ciekawe są te Sailory powstałe z kooperacji z Wancherem. Te przezroczyste kolorowe korpusy na prawdę robią wrażenie. Fajne jest to, że dzięki tym ciekawym kolorom żywicy takie klasyki jak Pro Gear czy 1911 zyskują coś niepowtarzalnego. Świetny jest też model Turquoise Blue - przezroczysty turkus ze złotymi zdobieniami, albo Mocha Brown - przezroczysty brąz też z gold trim. Jeśli ktoś by chciał je zobaczyć to mogę też wrzucić ich zdjęcia. Co do grubości kreski, to tak jak zauważyłeś ta stalówka to Extra-Fine więc linia będzie bardzo cienka. Nie mam żadnych p

A oto cały czarny Sailor LUSTER (1911L, 21K Fine) Nie zadzieraj z nim! 🙂

Mi się oba niesamowicie podobają. Na razie jeszcze zbieram na nie... Haha!

Rewelacja! Już gratulowalem, ale jeszcze raz nie zaszkodzi. Świetnie, Michał! Pióro przepiękne! Pozdrawiam i życzę dalszych sukcesów!

Piękne pióra, piękna kolekcja. Ja powoli zaczynam dojrzewać do Nakayi. ale myślę że jeszcze kilka innych zakupów czeka mnie wcześniej.

Sailor & Wancher - Professional Gear (Regular) - Hawaiian Ripe - 21K Extra Fine

Dzięki Tomek! W takim razie udaję się do lektury. 🙂 Znajoma ma Namisu Ixion i bardzo mi się podobał jak pokazywała. Zwłaszcza ta jej wersja tytanowa, bardzo przyjemna w dotyku. No i stalówki Bocka - bardzo lubię.

Takie właśnie odniosłem wrażenie. Bardzo mało lepki jest Nekoyanagi. Myślę, że to może dlatego ma w moim Pilocie większą tendencję do "railroadowania" niż np. poprzedni Iroshizuku Tsuki-Yo. Myślę, że właśnie z braku tej lepkości przy fleksie się za łatwo rozrywa. Przynajmniej tak sobie to tłumaczę. :-)