188 rocznica patentu Petrache Penaru - tłumaczenie treści

[mac.kozinsky]

Witajcie,

Na prośbę MarcinEck-ka wrzucam poniżej treść jego tłumaczenia patentu Petrache Penaru (vel. Pierre’a Poyenar) - patentu ważnego i często wymienianego w gronie pretendentów do miana pierwszego pióra wiecznego - i rysunki samego przyrządu piśmienniczego, aby narracja dotycząca opisu technicznego była jasna i zrozumiała. Miłej lektury :-) Acha: I bardzo dziękuję Marcinowi za podjęte wyzwanie: najpierw odczytania fotokopii rękopisu a potem tłumaczenia opisu technicznego wcale nie oczywistego w swej treści.

Na poniższej karcie są dwa rysunki oznaczone jako "Fig. 1" i "Fig. 2" - więc jeśli w tekście pojawia się odniesienie np. do rysunku nr 2 to właśnie o to chodzi.




Opis przenośnego pióra wiecznego (dosłownie pióra bez końca) albo udoskonalonego pióra do pisania, zawierającego własny zbiornik atramentu i samoistnie pobierającego atrament. Autorstwa Pana Pierre’a Poyenar zamieszkałego Paris, Rue de Tournon n° 17.
Wyjaśnienie do rysunków dołączonych do patentu : pierwszy przedstawia pióro w całości i w szczegółach (przy czym te same litery oznaczają, na poszczególnych rysunkach, te same elementy).
Rysunek pierwszy przedstawia pióro zamknięte w swojej obsadce i przygotowane do włożenia go do kieszeni, tak jak wkłada się ołówek. Składa się ono z rurki (tubusu) "A" wytworzonej ze zwykłego dużego pióra łabędziego,  podobnym do tego jakiego używa się do wyrobu pędzli wykorzystywanych do nanoszenia uwag i informacji na mapach.
Na końcu tego tubusu umocowana jest mniejsza rurka "B" wykonana z cienkiej blaszki metalowej, której koniec, nagwintowany po zewnętrznej stronie, jest wkręcony w nasadkę, "C", zaślepioną od góry. Dolny koniec rurki "A", dopasowany jest do górnej części niewielkiej rurki z cienkiej blaszki metalowej przedstawionej na rysunku 2, posiadającej trzy różne średnice "D", "E" i "F". Cześć górna "D", tak jak pisaliśmy, przyjmuje dolny koniec tubusu z pióra łabędziego "A", zaś na trzpień o średnicy "F" w dolnej części tego elementu wchodzi na wcisk końcówka pióra gęsiego "G", które się struga tak jak zwyczajne pióro przeznaczone do pisania, i które można do woli wymieniać albo na takie pióro tego samego rodzaju (ptasie), albo też na piórko metalowe (stalówkę). Na część tego elementu o pośredniej średnicy "E" przy zastosowaniu mocnego wcisku zamocowana jest końcówka skuwki "H", wykonanej z metalu i przeznaczonej do zakrycia końcówki pióra "G", kiedy już skończy się pisać. Do denka tej obudowy przylutowana jest podstawa długiej igły "I", której szpic, kiedy zamknie się pióro po skończonym pisaniu, wsuwa się przez końcówkę "G" do niewielkiego otworka o średnicy dokładnie równej średnicy końcówki igły, wykonanego pośrodku końcówki tubusu "F", co nie pozwala aby atrament wypływał.
W opisanym wiecznym piórze (plume sans fin: dosłownie pióro bez końca)  tubus pióra "A" służy jako zbiornik atramentu, inkaust jest do niego wprowadzany poprzez końcówkę piórka ; w tym celu wystarczy odkręcić nasadkę "C".
Przewaga tego pióra nad innymi instrumentami do tego samego celu służącymi polega na tym, że tubus "A" jest wykonany ze (stosiny i dutki) pióra ptasiego zamiast z metalu czy ze szkła, dzięki czemu jest on lżejszy i mniej kruchy, a kiedy staramy się doprowadzić atrament do końcówki piszącej piórka, nie ma konieczności potrząsania piórem co bywa przyczyną wielu kłopotów ; wystarczy tylko ścisnąć lekko tubus "A", w ten sposób atrament spływa w większej obfitości przez mały otworek wykonany pośrodku podstawy niewielkiego trzpienia o średnicy "F"  (rys. 2.)
Ta metoda pozwala ustrzec się również przed rozmaitymi niedogodnościami związanymi z różnym stopniem nagrzewania się metali.

Tłumaczenie : Marcin Eckstein ®
Konsultacja i korekta : Maciej Kosianowski ®

Edytowano Maj 23, 2015 przez mac.kozinsky

[MarcinEck]

W uzupełnieniu - poniżej reprodukcja znaczka pocztowego poczty rumuńskiej upamiętniającego wspomnianego wynalazcę
http://www.fotosik.pl/pokaz_obrazek/0314ecd5cc0b3b5a.html

[zutka]

Dziękuję za tłumaczenie

Swoją drogą - opis przedmiotu, którego tu i teraz w zasadzie nie trzeba opisywać (koń jaki jest, każdy widzi) - robi wrażenie