Private Reserve Electric DC Blue - test grupowy

[visvamitra]

Private Reserve zostało założone przez śp Terry'ego W. Johnsona i Susan Schube w Zionsville. Wizję na biznes mieli prostą - zaoferować klientom jak najszerszy wybór kolorów w przystępnych cenach. W ofercie Private Reserve jest około sześćdziesięciu atramentów zapakowanych w proste kałamarze. Inkausty te wyróżniają się dobrym przepływem, dobrym nawilżeniem i silną saturacją. 

Co by tu jeszcze dodać - po śmierci Terryego W. Johnsona przyszłość spółki stanęła pod znakiem zapytania. Może być tak, że nie pojawią się już żadne nowe inkausty Private Reserve. Może być też tak, że firma stopniowo wygasi działalność i zniknie z rynku. Jeśli więc lubicie ich atramenty, możecie pomyśleć o zachomikowaniu kilku flaszek. Albo i nie.

Próbkę Electric DC Blue dostarczyła Didi, za co uprzejmie jej dziękuję

Electric DC Blue to słynny atrament. Jest silnie nasycony i w odpowiednich warunkach oświetleniowych połyskuje czerwonawo.

Na tle innych niebieskosci wyróżnia sie potężnym nasyceniem i lekko oleistą konsystencją. Mimo to nie sprawia większych problemów w użytkowaniu. Oczywiście pod warunkiem, że napełnione do pełna pióro nie trafi na pół roku do szuflady.

Przepływ: dobry. Stalówka jest dobrze nawilżona, przerw w dostawie atramentu nie zaobserwowałem.

Czas wysychania: ok. 15 sekund na Rhodii, Clairefontaine i im podobnych, poniżej 8 na papierze xero.

Przebijanie: na niektórych papierach

Strzępienie: tylko na niektórych papierach

Wodoodporność: brak

 

Kałamarz

Atrament ten mozna dostać w nabojach lub w kałamarzu o pojemnosci 66 ml. Kałamarz przypomina trochę słoik na musztardę. Co tu dużo mówić - jest najzwyczajniej w świecie brzydki.  

Ekspresjonizm abstrakcyjny

(czyli strzał strzykawką napełnioną atramentem na kartkę papieru firmowego nieznanej proweniencji)

Atrament na ręczniku kuchennym

 

 

Color ID

Zakres koloru

Tsubame, Diplomat Depeche, stalówka w rozmiarze B

Munken Pure Rough 100g, Diplomat Depeche, stalówka w rozmiarze B

Tomoe River, Diplomat Depeche, stalówka w rozmiarze B

Rhodia, Diplomat Depeche, stalówka w rozmiarze B

 

 

Wodoodporność - wodo co?

 

 

 

[mahda404]

Mój ulubiony kolor <3 Dzięki za recenzję

 

[Ziemniaczek]

Private Reserve nie jest w naszym kraju szalenie popularne. Podczas tworzenia tego koloru prawdopodobnie inspirowano się już legendarnym Parkerem Penmanem Sapphire. Większość niebieskich atramentów to albo szkolna nuda, albo inne, niestety często wyblakłe, odcienie. Ja nie lubię. Tej pozycji z pewnością nie można odmówić nasycenia, lecz jak to się ma do właściwości tego inkaustu?

 

Otóż ma się zadziwiająco dobrze. Czas wysychania mógłby być lepszy, do innych aspektów nie mogę się doczepić.

Do testów użyłem popularnego Watermana Hemisphere ze stalówką F oraz równie popularnego Lamy Safari M. To nimi uzupełniałem karty testów i pisałem również na co dzień. Nie są to suche pióra, podają atrament sprawnie, więc nie zaobserwowałem problemów z przepływem. Nie mam suchego pióra, być może w suchatku inkaust zachowałby się inaczej, pojawiłyby się problemy z przepływem i tym podobne. Nie mam, nie przetestuję. Tyle słowem wstępu.

 

PRZEPŁYW – bardzo dobry, atrament wyrabia przy każdym pociągnięciu. Nie ma mowy o zająknięciach,

NASYCENIE – bardzo duże, aczkolwiek atrament nie sprawia wrażenia przesyconego. Ot, wspaniale kontrastuje z białym papierem,

STRZĘPIENIE – brak, no prócz tych najgorszych,

PRZEBIJANIE – brak; widoczne jedynie wtedy, gdy naruszymy strukturę papieru – wtedy punktowo, ale jest to normalne zjawisko,

CZAS WYSYCHANIA – najgorszy aspekt tej pozycji; dopiero po 15s odważyłbym się zamknąć zeszyt Rhodii, do pełnego wyschnięcia potrzeba około 25s. Niewiele lepiej sytuacja ma się z papierem ksero, tam potrzeba 10s. Szkoda, choć nie ma się co dziwić,

PRZEŚWITYWANIE – widoczne przy cienkich papierach; normalne,

WODOODPORNOŚĆ – wręcz zerowa; niby coś tam można odczytać, ale to tylko teoria; znaczenie ma, kiedy wytrzemy papier. Na pewno kartka będzie cała w barwniku. Klasa C (według testów Akszugora; A – największa; C – najmniejsza)

ZAPACH – odczuwalny przy pochyleniu się nad próbką, podczas pisania niewyczuwalny; przyjemny, miły, prawdopodobnie pomylili byście ten zapach z czymś innym

WYMAZYWALNOŚĆ – duża zawartość barwnika na to nie pozwala; tekst rozmazuje się

 

Porównanie z innymi atramentami, często polecanymi dla szukających fajnych niebieskich:

Parę zdjęć:

Całość dostępna w klikalnej mozaice (klik odnosi do pełnego obrazu) 

                   

  

                                                                 

                  

Podsumowanie:

Private Reserve Electric DC Blue to bardzo udany atrament o świetnym nasyceniu i cieniowaniu. Jedynie czas wysychania można by skrócić. Z czystym sumieniem mogę polecić zakup całej flaszki, nawet jeśli nie lubujecie się w niebieskich inkaustach. Warto. 66ml starczy na trochę. Jedynie z dostępnością w Polsce jest problem, choć za granicą jest szeroko dostępny. Kupiłbym

Edytowano Luty 10, 2018 przez Ziemniaczek
Mozaika się rozjechała

[visvamitra]

Przednia recka. Dzięki

[Sulfur]

Niebieskie atramenty są wszędzie i dlatego staram się ich unikać, ale ten odcień jest bardzo interesujący. W próbce pisanej Lamy wypada lepiej, hm...

[TopikSH]

Intrygujący kolor, zwłaszcza te czerwone przebłyski.Czy któryś z recenzentów może porównać go do  Noodler`s Baystate Blue? Electric DC Blue nie jest wodoodporny ale saturacja wydaje się równie spektakularna. Czekam od miesiąca kiedy Baystate Blue pojawi się znowu w Luxpen, może jednak warto zainwestować w Private Reserve?

[Martixx]

No to czas zacząć zabawę od początku  Na pierwszy z atramentów - Private Reserve Electric Blue - miałam ochotę już od jakiegoś czasu. Lubię nasycone kolory  Także tym bardziej dziękuję @Didi za podzielenie się próbkami  

Tak więc mamy tutaj niby zwykły Royal Blue. Nie przepadam za takimi atramentami, są dla mnie za bardzo standardowe, jednak kiedy taki niebieski aż bije po oczach, to już taki zwykły nie jest  Jest to Niebieski przez duże N - nie blue green, nie blue black, nie jakieś niebieskofioletowe coś - prawdziwy, intensywny niebieski, zwłaszcza jak dołoży się go do innych kolegów.

Przepływ - jest bardzo dobry. W piórach, które używałam można powiedzieć, że aż się lał  Lama ślizga się po papierze aż miło, od razu startuje, nie zasycha - no problems.

Nasycenie - bardzo dobre, nie można powiedzieć, że to słabo nasycony atrament, ale mógłby być jeszcze ciut intensywniejszy (marzy mi się taki mega nasycony od KWZI...) 

Papier Plano Universal 80g/m2 (mój najsłabszy papier)

Papier z zeszytu Herlitz Rainbow

Papier Double A 80g/m2

Przebijanie - tu nie jest tak kolorowo, ma skłonności do przebijania. Może nie jakiegoś znacznego, ale chyba żaden atrament nie przebijał mi aż tak na papierze Double A.

Strzępienie - na kiepskim papierze (Plano) strzępi całkiem porządnie, poza tym nie zauważyłam jakiegoś szczególnego strzępienia

Papier Tomoe River

Cieniowanie - z racji dużego nasycenia, cieniowanie nie jest zbyt intensywne, ale jest.

Czas schnięcia - raczej przeciętny, ok. 20s na Rhodii

Wodoodporność - praktycznie żadna. Lewa połowa kratki została przetarta bezpośrednio po zalaniu a prawa połowa po ok. 5 min, tak samo jak napis "woda" obok kratki (już go nie ma xd)

Podsumowując, jest to fajny atrament, całkiem mokry i przyjemny w użytkowaniu, jednak zdarza mu się trochę poprzebijać i postrzępić na kiepskim papierze. Na mało chłonnych papierach potrafi błyszczeć się miejscami na różowo/czerwono, jednak nie jest to taki błysk jak przy sławnym już w internecie Nitrogenie od Organics Studio czy nawet Diamine Majestic Blue. Swój intensywny kolor zachowuje na każdym papierze, co jest sporym plusem  Potrafi także dosyć łatwo poplamić palce. Niewykluczone, że kupię sobie kiedyś buteleczkę przy jakieś okazji  

Papier Oxford 90g/m2

I jeszcze małe porównanie:

Zalety:

• piękny, nasycony kolor na każdym papierze
• bardzo dobry przepływ
• różowe akcenty 

Wady:

• skłonność do przebijania 
• łatwo brudzi ręce

PS. @Ziemniaczek świetna recenzja, jestem pod wrażeniem! (notatki z chemii... <3)  

Edytowano Luty 10, 2018 przez Martixx

[visvamitra]

Świetne podsumowanie

[Ziemniaczek]

Świetna recka

O, widzę, iż nie tylko ja miałem wiecznie ubrudzone ręce pisząc tym atramentem

 

Vis miał zapewne o wiele większą styczność z lepszymi pod kątem przepływu atramentami, stąd tylko,,dobre" u niego - u mnie E.DC Blue radził sobie lepiej niż większość mojej kolekcji, więc coś mu się należy

Stwierdziłem, iż nie będę się angażował w kleksy, strzały pipetami i próby wacikowe, bo nigdy Wam nie dorównam

Za to będę starał się złapać połysk (co mam nadzieję, że mi się tutaj udało) oraz efekt wysychania (co przy chociażby Diamine Earl Grey będzie naprawdę trudne). 

Czekamy na innych

Edytowano Luty 11, 2018 przez Ziemniaczek

[Sulfur]

Jak sądzę atrament w Polsce niedostajny?

@Martixx świetny kleks!

[odi]

Trzeba przyznać, że żaden atrament nie ma tak trafnej nazwy jak ten. Łatwo go można zidentyfikować. Co by nie mówić niebieskie niby są powszechne i nudne, ale ja zawsze finalnie wracam do niebieskiego, choć bardziej lubię blue blacki

[visvamitra]

@Sulfur - bywa w Abernatopen, ale ostatnio nie widziałem.

[Topaz]

 

 

Zawsze chciałm nim popisać, zawsze coś stawało na drodze, już nie było w sklepie, nie miałem akurat wolnego pióra do zaciągniecia, ktoś zapomniał zabrać na spotkanie...

Test był krótki, trzy dni, w piórze standardowym bo zdecydowałm się na "woła roboczego" - Sheaffer 300 stalówka M. Pióro oczywiście w kolorze Blue

Po pierwsze kolor: to jet kwintesencja koloru szafirowego, sproszkowany szafirowy korund dodany do rozpuszczalnika, w stosunku 1:1.

 

 

Po drugie właściwości: bardzo dobry przepływ, bardzo złe wysychanie, myślę, że został stworzony do pisania po słabych, "drukarkowych" papierach, na dobrych słabo wsiąka, nie wysycha, na złych wsiąka szybko, nie strzepi praktycznie i oddaje swój kolor.

 

 

Po trzecie magia: kolor cieniuje, w cieniach opalizuje, skrzy się na purpurowo, może to przeszkadzać przy czytaniu tekstów, ale wyglada zjawiskowo, nie można tego podrobić, no może odparowując atrament Pelikana 4001 Royal Blue praktycznie do zera (no, ale wtedy nie da się nim płynnie pisać).

 

 

Po czwarte konkurencja: praktycznie brak, po zastanowieniu jeden - Visconti Blue.

 

Polecam ten atrament do codziennego piasania na słabszych papierach, drastyczny test na pocztowym druku zaliczył pozytywnie. Atrament wart każdej ceny.

 

[ljasinskipl]

No to zabawa się zaczyna. Przepraszam za drobne opóźnienie, ale zaginęły mi gdzieś kartki do obfotografowania i musiałem na szybko zrobić nowe.

Wpis należy zacząć od podziękowania dla @Didi. Na spróbowanie tego atramentu miałem ogromną ochotę od dawna, brakowało okazji (pisze to człowiek, który z niebieskich i pochodnych trawi tylko Spacer nad Wisłą i Wspomnienie znad Bałtyku).

Tak więc mamy na warsztacie

Zalałem go w piórze bezpośrednio po (nie zapominając o umyciu, chodziło tylko o porównanie od razu) Monteverde Malibu Blue, i szok! O nasyceniu - wiedziałem. Że czasami ładnie cieniuje - wiedziałem. Zadziwił mnie natomiast przepływ - Monteverde (które się chwali swoim ITF nawilżaniem i cudami) nie ma startu. Pisało się tym niesamowicie gładko. No i jak pisało.

Drugie wow - połysk.

Tak wiem, takich zdjęć w necie są setki. Ale na żywo ten efekt jest niesamowity i żadne zdjęcie tego nie oddaje

Atrament testowałem w Duckbill Gothic 1.1 - tanim chińskim stubie i Jinhao X750. Piórka te plasują się chyba gdzieś pośrodku skali, jeśli chodzi i przepływ.

Przebijanie - brak

Prześwitywanie - bardzo delikatne

Strzępienie - brak

Przepływ - rewelacja

Zasychanie - ok 15s

Nasycenie - chyba żartujecie. Razi ślepego.

Krótki test tego atramentu dał mi kopa (przekonany byłem, poszedł wyżej na liście zakupów), żeby buteleczkę zanabyć, gdy tylko będzie okazja.

Nie jest to atrament bez wad. Zasycha ciut długo, nie cieniuje na kiepskim papierze, rozmazuje się łatwo palcem, wodoodporność nie istnieje (z wyjątkiem mycia rąk - tu okazuje się zaskakująco trwały), za to bardzo brudzi ręce przy każdej okazji. Bawiąc się innymi atramentami ręce miałem chyba czystsze. Co gorsza, na rękach do końca nie zasycha i plami wszystko dookoła.

No dobra, trochę się rozpisałem na kompie, to jeszcze pochwalę się jak atrament na papierach wygląda. Tu mała dygresja - tak chwalony przez wszystkich Tomoe River kompletnie się do testowania atramentów nie nadaje - nawet pogardzany przeze mnie Malibu Blue od Monteverde wygląda na nim świetnie

White office paper

Tani papier z marketów z owadem w logo - poprzedni rzut, wersja 60g/m2. Papier zły.

 

Midori MD

Papier, który kupiłem krótko przed testami i się w nim zakochałem. Ma kremowy kolor, to nie błąd aparatu

Tomoe River

Czyste efekciarstwo

 

Rhodia Dotpad

Dla mnie standardowy papier testowy. Tak, zauważyłem że plumix robi kleksy.

 

 

 

[visvamitra]

51 minut temu, ljasinskipl napisał:

Razi ślepego.

Słuszna uwaga

[-Mateusz-]

Najmocniej przepraszam za opóźnienie i dziękując @Didi za możliwość pisania tym inkaustem przechodzę do recenzji.

Postarałem się go opisać, mam nadzieję, że czytelnie

Niestety kolor został na skanach mocno zakłamany

I wspomniane przebijanie:

x.book

oxford

Jeśli chodzi o wysychanie, to zazwyczaj nie było specjalnie problematyczne, jednak gdy jest bardziej soczysty początek, to takim się staje:

Tekst napisany prawie tydzień temu, roztarty kilkanaście minut temu...

 

A zatem: atrament ma świetny kolor, płynie przez stalówki niczym wartki strumień, ale zaczyna rwać brzegi i raz postrzępi, innym razem przebije. Wiem, że x.book nie jest papierem najwyższych lotów, ale ostatnio dużo na nim notuję i raczej, niewiele mi przebijało przez niego, tu jest to problem, ale obecny także na oxfordzie. Jest to zbyt duża przeszkoda, aby zdecydować się na zakup...

Edytowano Luty 12, 2018 przez -Mateusz-
Zdjęcia i linki do nich

[visvamitra]

Dobry, uczciwy test. Czekamy na reszte

[Ziemniaczek]

Bardzo fajne recenzje, każdy spojrzał na inkaust z innej strony

 

Dawczyni próbek widzę, że już gotowa

[Didi]

Miało być ambitnie maczanką, ale wiecie : złej baletnicy i takie tam... Lepiej późno niż wcale.

Kolor niebieski, trochę kobaltowy, bardzo mocna ultramaryna. Jak to mawia się kolokwialnie - daje po oczach.

Przepływ bardzo dobry. Czas wysychania - umiarkowany. Strzępienie - widoczne. Przebijanie - na słabych papierach.

Prześwitywanie - widoczne, ze względu na duże nasycenie barwnikiem.

Atrament kupiłam jako kolor kultowy, polecany na forach "odpowiednik" Penman Spphire. Na butelce powinno być ostrzeżenie - uwaga brudzi ręce ! (niemalże jak Imari Blue )

Po wyschnięciu miejscami ma czerwony sheen i zostawia lekko czerwoną otoczkę liter podobnie jak Yama-Dori, KWZ Ink Spacer nad Wisłą, OS Nitrogen i inne.

Do testów użyłam papieru formatu A5, pióra WingSung ze stalówką Lamy 1.5 mm, która co jakiś czas mi spadała (nie wiem czemu, bo 1.1mm nie spada).

A WingSunga użyłam z lenistwa, bo na czas nie pożyczyłam myjki ultradźwiękowej i nie wyczyściłam spływaka Lamy Al-Star z Petrola ;P

Clairefontaine Graph It 90g :

Canson Artbook One 100g :

(strzępienie i przebijanie - dlatego nie próbowałam już na chińskim Creadu)

Muji (cienki)

Campus Kokuyo Sarasara (chyba 54g) :

i rewers : papier cienki i nie przebija

(Sarasara - chyba ten rodzaj jest od Tomoe ) dla osób piszących z mniejszym naciskiem.

Rhodia Dot Pad :

 

 

 

 

 

 

Edytowano Luty 12, 2018 przez Didi

[visvamitra]

Daje radę ten Wing SUng

[Arturo]

Czy jest szansa jeszcze gdzieś kupić ten atrament?

 

[Iwan Iwanowicz]

No to pora na mnie. Dziękuję za atrament, @Didi!

Private Reserve w środowisku piórowym jest raczej znanym producentem. Jednak o ich wyrobach słyszy się różne opinie. Electric Blue to atrament niebieski. Tak, niewątpliwie niebieski. Jest jednak coś, co czyni go płynem niezwykłym, zapadającym w pamięć i wyróżniającym na tle innych. To nasycenie. Potwornie silne nasycenie objawiające się prześlicznymi czerwono-fioletowymi przebłyskami na końcach pociągnięć stalówki.

Na zdjęciu nie udało mi się tego za dobrze uchwycić, bo fotograf ze mnie żaden, a aurę mamy jaką mamy, ale wierzcie mi - dla patrzenia na te końcówki liter warto żyć... w zgodzie z Electric Blue i jego niektórymi niedoskonałościami, o których przeczytacie wkrótce.

Właściwości atramentu stoją na wysokim poziomie. Elektryczny lubi się z piórami i papierami. Nie miewał problemów ze startem, na stalówkę wychodził w Watermanie, ale tam wszystko wychodzi. Nie lał się, nie wahał się, ziarno nawilżał tak, jak powinien. Strzępienie, prześwitywanie i sporadyczne, punktowe przebijanie wykazywał tylko na papierach złej jakości. Nie było ono jednak na tyle silne, by jego użytkowanie czynić niekomfortowym. Dokuczliwe wady wynikają niestety z samego charakteru atramentu, to jest z potężnego nasycenia. Na papierach Oxford po upływie 20 sekund tekst można bez problemu rozmazać. To jeszcze nic, w sumie to czas wysychania dla mnie osobiście nie jest priorytetem. Bardzo przeszkadzało mi jednak, że owy tekst można rozmazać również po godzinie. I dnia następnego. I za tydzień. Krótko mówiąc, zawartość barwnika spowodowała, że nawet wyschnięty atrament po muśnięciu ręką zostawia nieliche smugi i w efekcie przeglądanie swoich notatek kończy się zawsze obniżeniem ich estetyki i niebieskimi opuszkami.

Electric Blue używałem w Lamy Safari M, Watermanie Hemisphere M i Sheafferze 440 F na różniej jakości papierach i nie było sytuacji, by zrobił mi jakąś niespodziankę. Jest godny zaufania i ma w sobie "to coś". Do tego nie jest drogi. Myślę, że jeśli ten atrament się komuś spodobał, to można przymknąć oko na jego niedoskonałości i go sobie sprawić.

Choć zazwyczaj jest na odwrót, to uważam, że w moim wypadku skany lepiej oddały kolor.

Edytowano Luty 13, 2018 przez Iwan Iwanowicz

[alrun]

Better late then never  Private Reserve Electric DC Blue w moich oczach. Na początek pragnę zaznaczyć, iż mój test trwał właściwie tylko jeden dzień, więc może nie być najdokładniejszym testem świata. 

Nie będę się rozwodziła na temat koloru atramentu, ponieważ jest powyżej tyle zdjęć, że każdy może wyrobić sobie opinię na jego temat. Moim zdaniem na żywo jest mniej ekscytujący, niż na skanach. 

Właściwości atramentu (poniżej wersja przepisana): 

PRZEPŁYW: dobry, ale atrament zasycha w piórze i zdarza mu się przerywać. Po odłożeniu pióra na kilka dni pojawia się problem ze startem. Po odłożeniu na chwilę bez skuwki bywa różnie - czasem startuje, czasem nie. 

NASYCENIE: bardzo dobre. Atrament jest wyraźny, choć nie uważam by "bił po oczach". Ciekawy kolor pojawia się podczas pisania na kalce kreślarskiej:

CIENIOWANIE: raczej niewielkie

STRZĘPIENIE: brak

POŁYSK: obecny (głównie na obrzeżach liter) na lepszych papierach. Najlepiej widoczny na Tomoe River:

CZAS WYSYCHANIA: ok. 15 sek na chłonnym papierze (Navigator) i ok. 30 sek na śliskim papierze (Rhodia)

WODOODPORNOŚĆ: brak. Użycie zakreślacza rozmazuje atrament, ale nie jakoś dramatycznie. 

PRZEŚWITYWANIE: obecne na papierze średniej jakości

PRZEBIJANIE: punktowe na papierze średniej jakości

CHROMATOGRAFIA:

PORÓWNANIE Z INNYMI ATRAMENTAMI: 

Podsumowując moją niezbyt długą przygodę z tym atramentem, uważam, że nada się on dobrze dla osób, które szukają czegoś niebieskiego do pisania na co dzień z lekkim charakterem. Osobiście nie jestem wielką fanką niebieskich atramentów, ten nie powalił mnie na kolana, dlatego też nie kupiłabym całej flaszki. Ale zawsze miło wypróbować coś nowego, dlatego dziękuję za próbkę

Porównanie na różnych papierach

 

[visvamitra]

Kapitalny test - dzięki

[gawlak]

Super są te wszystkie Wasze recenzje, aż nie mogę się doczekać kolejnych!