Studiuję arabistykę i na pierwszym roku mieliśmy obowiązkowe zajęcia z kaligrafii. Pomyślałam sobie, że może to kogoś zainteresować, więc postaram się nieco rozwinąć ten wątek.
Na początku nieco o znaczeniu kaligrafii w kulturze arabsko-muzułmańskiej.
Jak wielu osobom wiadomo, w islamie świętą księgą jest Koran, który uznaje się za tekst objawiony przez Boga. Każde słowo w Koranie jest dokładnie w takiej formie, w jakiej powinno być - nawet, jeśli jego zapis nie zgadza się z przyjętymi regułami gramatyki. Cytaty z Koranu mają funkcję religijną, ozdobną i magiczną, chronią przed złem, wyjednują łaskę bożą i pozwalają na bycie dobrym muzułmaniniem.
Ale nie tylko to przyczyniło się do rozwoju kaligrafii w języku arabskim, w Koranie bowiem występuje jeden bardzo istotny dla kultury i sztuki element - zabronione jest przedstawianie żywych istot, ponieważ człowiek w ten sposób uzurpuje sobie prawo do bycia stworzycielem, a to przynależne jest jedynie Bogu. Dlatego też zdobienia musiały znaleźć inną formę, która odpowiadałaby wymogom religijnym, jednocześnie pozwalając na kreatywność. Ponieważ słowo w językach i kulturach semickich posiada niezbywalną wartość i moc, to ono stało się głównym elementem zdobniczym, kulturowym i magicznym.
Kilka przykładów dla osób, które do tej pory nie zetknęły się z kaligrafią i językiem arabskim.
Gdyby temat okazał się interesujący dla forumowiczów, będę się starała zamieszczać informacje dotyczące historii, poszczególnych stylów oraz technik.
Do pisania po arabsku (od prawej do lewej) używam tego samego pióra, którym piszę po polsku. Nie jestem pewna, czy nie wpływa to na nie niekorzystnie - do tej pory nie zauważyłam żadnych problemów, ale może ktoś miałby wiedzę ekspercką w tym zakresie?