Niemiecki "NO NAME" z lat 50-tych.

[konis]

Firma – nieznana

Model – No Name

Data produkcji – nieznana. Na podstawie zastosowanych materiałów na wykonanie tłoka piston fillera, oraz spływaka, można ostrożnie pokusić się na datowanie pióra – koniec lat 50, początek lat 60.

Kupiłem kiedyś to pióro za jakieś nędzne grosze. Na zdjęciach dołączonych do aukcji nie wyglądało zachęcająco, ale skusiło mnie czyściutkie, jakby nieużywane transparentne okienko podglądu atramentu. Pióro też miało taki zachęcający kształt. W tym czasie w Niemczech było jeszcze na rynku trochę małych firm, które produkowały wieczne pióra.

Wszystkie je w latach 60 zmiotło wejście na rynek nowego instrumentu piśmienniczego – długopisu. Ale powróćmy do czarnego no name.

-ióro średniej wielkości.

Długość zamkniętego – 134 mm

Otwarte – 122 mm

Ze skuwką zatkniętą na tył – 155 mm

Średnica – 12 mm

Waga – 13,5 grama

Klasyczne czarne niemieckie pióro z tamtego okresu. Skuwka nakręcana na korpus, klasyczne półtora obrotu wystarcza do otwarcia i zamknięcia pióra. Szczyt skuwki zakończony półkulą jak u Pelikana 400 NN, ale beż żadnego logo, gładką. Półkula trzyma obręcz masywnego klipsa, posiadającego charakterystyczne zdobnictwo. W miejscu umieszczenia wewnętrznego gwintu, skuwkę wzmocniono trzema ringami. Dwa zewnętrzne, cienkie gładkie i środkowy, szeroki na 4 milimetry, stylizowany na ceglany mur. Mnie się to tak kojarzy, ale co designer miał na myśli, to tylko on chyba wie. Korpus jest jednolicie czarny oprócz zupełnie transparentnego okienka podglądu poziomu atramentu. Prosa lekko stożkowa sekcja ma około 15 mm długości. Pokrętło tłoka nie jest schowane pod ślepą skuwką, lecz jest integralną częścią korpusu jak u Pelikana. Uszczelka tłoka jest podwójna, a cały system piston fillera wygląda fachowo i jest wysokiej jakości. Działa sprawnie, jest szczelny i potrafi pobrać sporą porcję atramentu.

Stalówka jest stalowa. Kiedyś było złocona, ale po powłoce złota zostały tylko wspomnienia.

Ma w trzech wierszach napis : EDELSTAHL, 12, GLEITSPITZE.

Zachowuje się poprawnie, choć jak na mój gust pisze zbyt sucho i rachitycznie, Kreska jest pomiędzy EF a F. Kiedyś pokuszę się wymienić ją na bardziej mokrą i grubszą.

Pora popisać trochę tym pisadełkiem. Pióro w kałamarz. Nabiorę niebieskiego atramentu Sheaffera.

Ze skuwką na plecach, to nawet spore pióro.

Porównanie wielkości z Pelikanem M250.

Próbka pisma.

Małe podsumowanie.

Pomimo, że nie wiadomo kto był producentem, jaki to model, pióro spełnia swoje podstawowe zadania – pisze. Na mój gust trochę za rachitycznie, ale ja mam zamaszyste dość pismo. Dla ludzi którzy piszą drobno, to takie piórko akurat. Ma zresztą ono jeszcze trochę innych zalet. Do najważniejszej mogę zaliczyć bardzo wydajny i prosty system napełniania z możliwością stałej kontroli poziomu atramentu. Jak dla mnie piórko to jest bardzo ładne, ale to sprawa czysto indywidualna dla każdego. Jeszcze jedno chciałbym podkreślić. Za dosłownie kilkadziesiąt złotych można mieć fajne piórko vintage, pióro posiadające duszę, pióro, o którym mało kto może powiedzieć, że też takie posiada.

zdrówka

[Thay]

Mam jakieś takie nieodparte wrażenie, że pióra niemieckie uparcie wzorują się na desingu Pelikana lub Montblanca.

Zna ktoś np. sheafferopodobnego niemca?

[Alveryn]

W ringach na skuwce dostrzegam lekką inspirację "stuletnim" Watermanem.

[Topaz]

Dnia 15.04.2012 o 19:56, konis napisał:

Za dosłownie kilkadziesiąt złotych można mieć fajne piórko vintage, pióro posiadające duszę, pióro, o którym mało kto może powiedzieć, że też takie posiada.

 

To chyba jestem ten "mało kto" :). Właśnie dzisiaj przyszło. Po mikrośladach i szczególikach sadzę, że to inny egzemplarz. Moje jest mokre o grubszej kresce, takie M i faktycznie świetnie pisze.

 

 

 

Zaskakująca dla mnie jest stalówka, na jej końcu nie ma wbrew pozorom ziarna, końcówka jest po prostu zakręcona ! Może słabo to widać na zdjęciu, ale skrzydełka zagiete są jak baranie rogi, tworząc mikro tulejkę, brubości włosa, w której zbiera się atrament.

 

 

Ma rację @konis - to pióro z duszą.

[Pan Kleks]

Oooo... Bardzo fajne piórko. No i kolejny raz potwierdza moją tezę (o ile ktoś nie jest fanem wyłącznie współczesnych piór - "bo tak!"), że niejednokrotnie vinage'owy, tani NoName przewyższa współczesną produkcję budżetową.

No dobra, niby są taniutkie pakistańskie i indyjskie tłokowce, ale nie z takim klipsem! O duszy nie wspomnę.

Topazik, gratulejszyn. 

 

[MirekCh]

Ciekawe, o czym myślał gość projektując klips?

[Topaz]

Taaak... klips, a myślałem, że tylko mi wszystko kojarzy sie z...

[AquaMAN]

Ani chybi projektant czerpał inspirację z natury. Czyżby autor tak zaskakującego w formie klipsa był obrzezany?

Edytowano Kwiecień 25, 2017 przez H2O_MAN
uzupełnienie wypowiedzi

[Eileen]

Zabiorę głos w sprawie niemieckich piór nieznanych marek.

Charakterystyczny klips, który niektórym kolegom kojarzył się anatomicznie, naprowadził mnie na trop. Oto jedno z moich piór wiecznych produkcji NRD. Jest to pióro Prinzess z lat 60 tych i zarówno ring jak i klips stylistycznie jest taki sam jak prezentowanych przez kolegów piórach.