Małe pióra

[brzozowisko]

Myślę, że wszyscy mamy różne wyobrażenia i doświadczenia odnośnie tego, jakie wymiary kwalifikują pióro jako małe lub duże. Pewnie tak jest najlepiej.

Dla mnie mały rozmiar jest o tyle ważny, że pióra noszę w kieszeniach, i te mniejsze są po prostu poręczniejsze.

Mabie Todd Swan SF 130B (angielski), BHR (czarna utwardzona guma), wersja clipless

Napełnione Diamine Registrar's Ink

SF - self-filler

1 - rozmiar stalówki

30 - typ zdobienia

B - wersja krótka

Data produkcji: koniec lat dwudziestych i początek trzydziestych

Wymiary:

Otwarte: ~104 mm

Ze skuwką: ~140 mm

Zamknięte: ~109 mm

Waga: ~11 g

Jedno z moich codziennych piór z delikatnym fleksem. Na zdjęciach tego nie widać, ale pióro jest nieco odbarwione i wpada w delikatnie zielony odcień.

Pilot Prera iro-ai FPRN-350R-TOCM

Stalówka CM (calligraphy medium)

Napełnione Diamine Registrar's Ink

Pióro w produkcji

Otwarte: 108 mm

Ze skuwką: 135 mm

Zamknięte: 121 mm

Waga z konwerterem: ~17 g

Moje ulubione codzienne pióro od 1.5 roku. Stalówka szlifowana dla cieńszej i wyraźniejszej linii. Niestety pióro wylądowało kiedyś stalówką na posadce i nigdy nie udało mi się doprowadzić jej do pierwotnego stanu. Uwielbiam użyty plastik, kształt i wielkość, chociaż czasem nachodzi mnie chęć kupienia szarej nieprzeźroczystej wersji lub Pilota Stella 90s, podobnego pióra z nieco wyższej półki.

Edytowano Kwiecień 9, 2016 przez birchtine

[konis]

Co do mnie, to chyba nie odważę się nosić self fillera luzem w kieszeni.

Ale małe pióra są fajne. Tak przy okazji można przypomnieć system oznaczeń stosowany na piórach Mabie Todd przed wojną, na przykładzie tego malutkiego Swana SM 105/86

System oznaczeń.

Pióro.

Stalówka

Oznaczenie na piórze.

Co odczytujemy :

- SM = model Swan Minor

- 1 - pierwsza cyfra = stalówka numer 1

- 0 - druga cyfra = bez ringów, ewentualnie jeden cienki ring na skuwce (tu akurat jest trochę zmyłkowe, chyba, że to liczy się jako jeden ring podwójny)

- 5 - trzecia cyfra = późny model z celuloidu

- 86 - dwie cyfry po ukośniku = wersja kolorystyczna " srebrna skórka węża"

zdrówka

[aoirghe]

Podziękować, konisie, za system oznaczeń Swana Chwytam notes i przepisuję...

[konis]

Może tak idąc za ciosem przedstawię system oznaczeń piór produkowanych po wojnie.

A teraz pióra i ich oznaczenie.

Myślę, że nie potrzeba już dodatkowych wyjaśnień.

zdrówka

[brzozowisko]

Piękny ten Minor, Konis. Jaką ma długość, jeśli mogę spytać?

[brzozowisko]

Jeśli już pojawił się Swan Minor to należy wspomnieć Blackbirda

MT Blackbird BT200/81 (wersja późniejsza: bulb-filler)

81 - "Green, gold and black"

Stalówka 14Ct, twarde F, jak sądzę

Obudowa na tyle przeźroczysta - podobnie jak w Visofilach, że widać poziom atramentu

Nierestaurowane

Pióro w produkcji od?1937 do początku lat czterdziestych

Otwarte: ~112 mm

Ze skuwką: ~150 mm

Zamknięte: ~121 mm

Waga z konwerterem: ~12 g

O historii i budowie: http://www.penpractice.com/page12.html

oraz kilka dodatkowych zdjęć: http://oldfountainpensjustforfun.blogspot.co.uk/2010/12/very-nice-group-of-swan-blackbird-pens.html?m=1

Edytowano Kwiecień 10, 2016 przez birchtine

[konis]

Piękny ten Minor, Konis. Jaką ma długość, jeśli mogę spytać?

 

Już dzisiaj dokładnie Ci nie odpowiem, bo pióro poszło do ludzi.

Ale możesz sobie wyrobić zdanie na temat jego wielkości porównując go ze Swan'em Leverless.

zdrówka

[brzozowisko]

Od początku mojej nowej przygody z piórami w poszukiwaniu informacji trafiam na Twoje niezliczone i piękne zdjęcia. Chciałbym kiedyś zobaczyć Twoją prywatną kolekcję Tak na marginesie, masz jeszcze w posiadaniu te napędzane tłoczkiem Watermany?

[konis]

Gdzieś tam pewnie mam te Watemany z nietypowym jak dla tej marki systemem typu piston filler.

Ale wracając do tematu, znalazłem w necie kiedyś zdjęcia Swana SM 205/86 i tu wszystko jest zgodne z rozpiską.

Oznaczenie.

Stalówka.

Jeden cienki ring na skuwce, no i oczywiście srebrna wężowa skórka.

zdrówka

[brzozowisko]

Tak, z doświadczenia mogę przyznać, że rozpiska działa w większości przypadków i jest niezastąpiona przy datowaniu piór. Zabawne, że chociaż numeracja wydaje się logiczna, ta kompilacja jest owocem pracy kilkunastu entuzjastów zaledwie sprzed kilku lat. Niesłychanie pożyteczna rzecz, gdy nie jest się pewnym, czy kupuje się pióro w 100% oryginalne, czy składaka.

 

Teraz czekam aż ktoś skompiluje i ułoży w logiczną całość historię loga odbijanego na piórach. Niektórzy twierdzą, że datowanie brytyjskich MT po nadruku jest niemożliwe ze względu na brak konsekwencji przy produkcji, ale mam wrażenie, że nawet jeśli występują pewne nieścisłości, ewolucja jest zauważalna i znacząca.

Edytowano Kwiecień 10, 2016 przez birchtine

[brzozowisko]

 

Już dzisiaj dokładnie Ci nie odpowiem, bo pióro poszło do ludzi.

Ale możesz sobie wyrobić zdanie na temat jego wielkości porównując go ze Swan'em Leverless.

zdrówka

Dzięki! Wygląda na około 122-125 mm, co odpowiadałoby standardowemu rozmiarowi małych Swan'ów i Blackbird'ów z lat trzydziestych. Przyznam, że od dłuższego czasu nurtuje mnie kwestia tego nietypowego klipsa, określanego, albo 'stepped Art Deco', albo 'Empire style clip'. Skłaniam się, ku teorii, że ze względu na występowanie w najmniejszych modelach piór SM i BB, oferta skierowana była do uczniów. Mogę jednak być w błędzie.

[brzozowisko]

Kilka lat temu, Pilot wznowił produkcję pióra Elite, 95s, typowego japońskiego pióra kieszonkowego, którego początki sięgają 1964, kiedy Platinum zaczął produkcję pierwszej serii 'Pocket'. Nigdy nie przekonałem się do kształtu, ale większość tych piór wygląda naprawdę atrakcyjnie, a japońskie stalówki rzadko zawodzą.

 

Platinum 'Pocket' PKF-2000B, lata siedemdziesiąte.

 

Wymiary:

 

Zamknięte: 115 mm

Ze skuwką: 146 mm

Otwarte: 101 mm

Waga (bez konwertera lub wkładu): 10g

[brzozowisko]

Bayard był jednym z najważniejszych producentów piór wiecznych we Francji. Myślę, że podobnie jak brytyjski Mabie Todd, firma miała konserwatywne podejście do piór w sensie, że miały być one przede wszystkim niezawodne, wysokiej jakości i atrakcyjnie estetyczne. Nowinki techniczne były raczej czymś drugorzędnym. Firma zniknęła w 1973 roku.

 

Bayard Superstyl został wprowadzony do produkcji w 1940 w dwóch wersjach, męskiej i mniejszej kobiecej, różniących się także kolorystyką. W 1949 Superstyl przeszedł odmłodzenie stylistyczne.

 

Bayard Superstyl 742 (1949-1955), dźwigienkowy system napełniania

Burgundowy kolor - niestety trudny do oddania na zdjęciach.

 

Rozmiary

 

Otwarte: ~101 mm

Zamknięte: ~114 mm

Waga: ~12 g

 

 

Historia firmy

http://www.fountainpen.it/Bayard/en

http://web.archive.org/web/20071012005121/www.stylos-francais.fr/bayard.php

Edytowano Kwiecień 12, 2016 przez birchtine

[konis]

Fajnie, że przedstawiłeś Bayard'a. Ten francuski producent robił naprawdę piękne i dobre pióra.

Szkoda, że jest on tak mało znany, choć jego pióra pojawiają się regularnie na różnych aukcjach.

zdrówka

[brzozowisko]

Uwielbiam starsze francuskie, włoskie i hiszpańskie pióra, i gdyby nie ograniczenia finansowe pewnie miałbym ich znacznie więcej. Francuzi, podobnie jak Włosi, robili rewelacyjne i inowacyjne pióra w latach trzydziestych i czterdziestych, ale wiele trudu potrzeba, aby czegoś więcej się o nich dowiedzieć.

 

Niektórzy boleją nad przeniesieniem produkcji Watermana do Francji, ale myślę, że ostatecznie było to jak błogosławieństwo; firma nie upadła, a pojawiło się wiele pięknych piór, jak poniższy Waterman Concorde.

 

Concorde zaprojektowany został w latach sześćdziesiątych, ale do produkcji wszedł z początkiem lat siedemdziesiątych i przez następnych dziesięć lat produkowany był w wielu cudownych wersjach. Polecam historię modelu opisaną na blogu Pen Shots and Thoughts.

 

 

Waterman Concorde, mała (?kobieca) wersja, stalówka: 18ct, F, przyjemnie miękka.

Pióro na naboje lub konwerter, wymienny z Watermanem C/F

 

Rozmiary:

 

Otwarte: 106 mm

Zamknięte: 123 mm

Waga (z konwerterem): 18g

Edytowano Kwiecień 13, 2016 przez birchtine

[konis]

Concorde już chyba nie jest małym piórem. Zaliczyłbym go raczej do średniaków. Parę małych piórek, które jeszcze się u mnie ostały.

Dwa normalne pióra Pelikan M400 i Montblanc 146 służą do porównania wielkości.

 

Nie można też zapominać o małych Pelikanach.

Te małe Pelikany są mniej więcej wielkości Soennecken'a 504.

zdrówka

[brzozowisko]

Piękne! Porównanie jest niesłychanie ciekawe. Przyznam, że niewiele wiem o niemieckich piórach, poza tym, że jest wiele, które chciałbym mieć, tak jak te Soenneckeny. Kolekcji M300 też zazdroszczę.

 

Zgadzam się, że normalny Concorde nie należy do małych, ale krótsza wersja już raczej tak. Nawet przy długości 123 mm zbliżonej do M400 (126 mm?), pióro odbiega znacznie od współczesnej 'normalnej' długości, którą umieściłbym w granicy 130 (lub nawet 135) do 145 mm.

 

Nie wiem, czy ktoś jeszcze zauważył, że może poza Pelikanami, wybór piór poniżej 135 mm jest ogromnie ograniczony

 

Moja dzisiejsza propozycja to MB 252; jeśli nie małe pióro, to przynajmniej mniejsze niż wiele innych.

 

 

Montblanc 252, stalówka M

Lata produkcji: 1954/55-59

 

Rozmiary

 

Otwarte: ~108 mm

Zamknięte: 122 mm (dla porównania Lamy Safari: 139 mm)

Waga: ~18 g

Edytowano Kwiecień 15, 2016 przez birchtine

[konis]

Porównajmy tego małego MB 252 z jego większymi odpowiednikami MB 254 i MB 256.

A tu naprawdę małe piórka - amerykańskie Watermany 3V i jeden kanadyjski 301-V.

[/url]

 

zdrówka

Edytowano Kwiecień 15, 2016 przez konis

[brzozowisko]

Zawsze wydawało mi się, że różnice pomiędzy 252, 254 i 256 były znaczniejsze.

 

Uprzedziłeś mnie z 3V, ale mimo to zamieszczę jeszcze jedno zdjęcie, ponieważ kończą mi się małe pióra.  Poza tym, Watermany z lat 30-stych należą do moich faworytów estetycznie i ze względu na stalówki.

 

Waterman's 3V, dźwigienkowy system napełniania, chromowane wykończenie, połowa lat 30-stych

 

Nie jestem pewny oficjalnej nazwy koloru. Prawdopodobnie jest to mocno pociemniały 'Grey', chociaż niektórzy twierdzą, że 'Black Pearl'. Jest on czasem błędnie określany jako 'Steel Quartz'.

 

3V był ekonomiczną wersją i czasem reklamowany jako pióro dla dzieci/młodzieży szkolnej.

 

Dodam tylko, że stalówka jest absolutnie cudowna, ale żadna to nowość dla tych, którzy mieli w ręku Watermana z lat 20 i 30-stych; sama słodycz.

 

Prawdopodobnie moje (chociaż już nie moje) ulubione pióro.

 

 

Rozmiary

 

Otwarte: ~98 mm (dość głęboko osadzona stalówka)

Zamknięte: ~107 mm (poczciwe Lamy Safari dla porównania 139 mm)

Waga: ~12 g

[brzozowisko]

Waterman wprowadził pierwsze pióra na szklane naboje w latach trzydziestych. Model poniżej jest datowany na koniec lat 40-tych i początek 50-tych. Niestety nie znam dokładnej nazwy.

 

Waterman's, krótka (?kobieca) wersja, stalówka 18kt o rozmiarze 2

Pióro na szklane naboje; niestety gumka podtrzymująca nabój wymaga wymiany

 

Rozmiary

 

Otwarte: ~105 mm

Zamknięte: ~120 mm

Waga: 13g (bez naboju)

Edytowano Kwiecień 16, 2016 przez birchtine

[konis]

Były trzy różniące się wielkością wersje tego modelu.

Średnia i najmniejsza wersja były też produkowane z innym kształtem sekcji i klipsa.

Do każdej wielkości dedykowany był szklany nabój, dostosowany wielkością do wielkości pióra.

Model ten nazywał się Waterman Standard

Oto reklama z epoki.

Wszystkie wersje łącznie z ołówkiem i fajnym etui na zapasowy szklany nabój.

Wersje od największej do najmniejszej miały przypisaną odpowiednią wielkość stalówek.

Największa wersja była oznaczona literką S na korpusie i miała największe szklane naboje. Tak to przedstawiano w reklamie.

A tak w rzeczywistości. Nigdy nie trafiłem na najmniejszy szklany kartridż, ale musiał być bo nabój od średniego pióra jest za długi.

Szklane naboje można było kupić w takich pakietach.

zdrówka

Edytowano Kwiecień 16, 2016 przez konis

[Kalixt]

[konis]

Mamy Krzysztofie zgadywać co autor miał na myśli?

Oba pióra piękne.

Jeżeli to Chalana, to powiedz ile liczy sobie centymetrów długości zamknięty.

zdrówka

[Kalixt]

Autor miał na myśli małe. Czyli Sailor'a...a ile, to nie wiem...wszak jednak wydaje mi się, że nie długość, a średnica była tu wyznacznikiem?

[konis]

Znalazłem gdzieś w necie cztery i trzy czwarte cala. To się załapało.

zdrówka

Edytowano Kwiecień 16, 2016 przez konis